Al zolang ik mij kan herinneren strijd ik tegen de kilo's. Wat eerst alleen een beetje aan de zware kant werd gezien is inmiddels uitgelopen op morbide obesitas. Hoe ouder ik wordt hoe groter mijn kinderwens ook word, maar ik besef steeds meer en meer dat ik echt eerst wat zou moeten afvallen. Niet omdat ik vind dat vrouwen met overgewicht geen kinderen mogen krijgen, nee verre van juist! Alleen heb ik nu nul conditie ik ben al buiten adem als ik de trap op en neer loop, laat staan een bevalling. Volgende maand ga ik starten met intensieve therapie van zes maanden voor mijn eetstoornis. Wekelijks heb ik contact met een psycholoog en daarnaast ook met een regiebehandelaar en een diëtiste. Met de behandeld arts heb ik afgesproken dat het haalbaar is om tijdens het traject (6 maanden) rond de 20 kilo te verliezen. Dat is dan ook mijn doel om dat te verliezen en daarnaast ook hard te werken aan mijn conditie. Als ik mijn doel heb behaald kunnen we gaan starten met proberen zwanger te worden, tot dan ben ik meer bezig met niet zwanger worden dan wel. Mijn menstruatie is zo onregelmatig wat voor mij alleen maar een teken is dat ik nog niet gezond genoeg ben, daarbij heb ik door mijn overgewicht ook misschien kans op PCOS, maar daar hoor ik eind mei pas meer over. Ik heb besloten het allemaal een beetje los te laten en mij te gaan focussen op alles wat ik nodig heb om mijn doel te bereiken, zodat ik mijn droom om moeder te worden kan bereiken!

Zwanger worden is iets wat ik al mijn hele leven wil, al zolang ik mij kan herinneren is mijn grootste droom altijd geweest om moeder te worden. Ergens had ik ook al gedacht dat ik zeker voor mijn 30e al een kind zou hebben of zwanger zou zijn. Nou moet ik eerlijk toegeven dat ik helemaal nog niet weet of ik wel of niet zwanger kan raken. Ik ben meer bezig met niet zwanger raken dan wel. Ik vraag me soms ook af waarom ik dat allemaal doe, waarom ik steeds weer een reden heb om te wachten en of al dat wachten het mij wel waard is. Mijn droom om moeder te worden voor mijn 30e moet ik helaas laten varen, ik wordt immers over een paar maanden al 30 en ben zeker niet zwanger! Niet omdat ik niet zwanger kan worden, maar puur omdat ik denk dat het nog niet mijn tijd is, omdat ik eerst nog wat dingen moet veranderen voordat ik die stap kan zetten. Niemand snapt mijn pijn, omdat dit een pijn is die ik deels zelf veroorzaak, maar deels ook komt door omstandigheden. Ik ben oprecht blij voor iedereen die om mij heen zwanger raakt van haar eerste, tweede of zelfs derde kindje. Toch ondanks mijn blijdschap doet het mij ook pijn. een pijn die zo diep gaat dat ik die al langere tijd bij mij draag. Een pijn die vele nooit zullen snappen, want ja fysiek houdt mij in feite niks tegen, maar mijn verstand wel. Hoe weet je dat je klaar bent om moeder te worden, hoe weet je dat wat er ook gebeurd je je kind op nummer 1 kan zetten? Hoe weet je of je gezond genoeg bent voor een zwangerschap? Hoe weet je of je ondanks je morbide obesitas wel in staat bent een zwangerschap te voldragen? Allemaal hoe vragen waar ik al jaren mee struggle, maar het afgelopen jaar alleen maar meer pijn veroorzaakt. Het zijn vragen die alleen ik zelf kan beantwoorden, misschien tijd om alles los te laten en het lot te laten beslissen of toch los laten en even focussen op mijzelf en dan pas weer gaan denken aan de volgende stap?