Ik ben nog lang niet waar ik wil zijn maar wel iets veder dan gisteren. Elke dag pijn en me hoofd maakt over uren. Ik hoor een gezonde vrouw te zijn en genieten van alles om me heen. Iedereen is bezig met de corona crisis, ik ook alleen heb ik nog een crisis er bij. Iets wat kanker heet. Deze ziekte is vreselijk en zo gemeen. Ben er nu een jaar mee bezig alleen zie ik geen licht door de tunnel.

Is het eindelijk lekker weer gaat me 'puber peuter' ze badjas er even bij aan doen. En natuurlijk ze heerlijke zonnebril om het even af te maken. Geniet van de zon doen wij ook - x-

Eerlijk is eerlijk het moederschap, of anders gezegd, het ouderschap is ook best zwaar. En dat maakt niet uit of je één of tien kinderen hebt, voor iedereens is het soms even zwaar. Alle mama’s (en papa’s) hebben somt toch echt even tijd nodig om bij te tanken. Dan kan je er weer tegenaan en dat redt je echt niet alleen met die vijf minuten privé op de wc, als je daar al alleen kan zitten. Ik ben niet vaak alleen (ja op me werk haha). En ik besloot om er een blog over te schrijven. Want tijd voor jezelf heeft iedereen nodig toch? Ik vindt het best lastig en merk aan mezelf dat ik het heel vaak vergeet. 

Voorstel momentje : ik ben charlotte. 28 jaartjes oud. Getrouwd met me beste maat en de liefste papa van de wereld. Mila (5) & Luan (2). In dagelijkse leven ben ik zuster. En me hobby is bloggen. Me hoofd wordt er leeg van en me handen gaan er van wiebelen. Sinds een jaar draag ik de ziekte (k) bij me en vecht ik daar dag en nacht voor. Ondanks alles blijf ik vechten en blijf ik lachen. Bloggen helpt me er door heen, elke keer weer.

Hier ben ik weer. 5 weken was er geen een stout soldaatje in me lijf te bedenken. Tot ik vorige week weer een scan had. Ik stapte zonder pruik uit de scan en zag de meneer die achter het glas zat. Ze blik was raar en eng tegelijk. Ik wis genoeg en als snel was alles weer duidelijk. De soldaatjes konden niet zonder me en waren er weer. Laatste weken zitten we nog in corona crisis maar ook in de k crisis teminste wij wel! Maar ik schrijf deze blog en ik wil zeggen : stoute soldaatjes deze oorlog ga ik weer winnen. Want ik ben een sterke vrouw en ik win alles. Nu laat ik me spier ballen zien. En steek ik gemeen me tong uit. Want ik ga je kapot maken. Ik ben er klaar voor. Ik ga 100 worden en ik ga keihard achter me rollator rennen. Ik krijg zes klein kinderen en over 21 jaar ben ik 25 jaar getrouwd met me super hero. Amen

Onbekende meneer,