We tikken week 37 aan van deze zwangerschap, nog (maximaal) 3 weken en we mogen ons prutsemie verwelkomen. Of dat hoop ik toch. Mijn koffertje staat alvast klaar. Deze laatste weken zijn echt zwaar, fysiek en mentaal. Ik ben er helemaal klaar mee. Ik probeer mijn deel te blijven doen in het huishouden, niet alles moet op papa zijn schouders vallen. De boodschappen, de was, poetsen,… soms met de nodige pauzes tussendoor, maar ik wil het doen, ik kán het, ik moet het kunnen. En dan hoor je plots: “Zou gij niet beter wat meer rusten?” – “Laat dat toch staan, zo zwaar, vraag toch hulp”- “Had me geroepen, ik had wel geholpen”- …. Allemaal goed bedoeld, ik weet het. Maar… Ik ben gewoon zwanger, niet ziek

Sinds vorig jaar gaat Casper naar school. De eerste weken waren moeilijk, maar na enkele weken ging hij met veel plezier, nog steeds. Hij praat over wat hij gedaan heeft en zijn vriendjes uit de klas. Toch blijf ik schrik hebben. Sinds de start van zijn schoolcarrière heeft hij een leven zonder mij. Waar ik niet weet wat er gebeurt. Ik ben dan ook bang dat hij ooit met pesters te maken krijgt. Net als mij.

“Je moet het loslaten” is de uitspraak die ik zowat het meest gehoord heb gedurende het hele IVF traject, en dan bedoel ik niet door de dokters. Iedereen rondom je denkt te kunnen helpen en wilt je advies geven. Ik weet dat dit goed bedoeld is maar toch.. hoe zien ze dit, dat loslaten?

Thuiswerken met de kinderen in huis, dat is niet evident. Met dit knutselwerkje houd je ze even stil en dat terwijl ze langs je kunnen "werken". 

We wonen nu 5 bijna 6 jaar in ons huis en nee, het is nog steeds niet af. Kamer per kamer werk ik nu de decoratie af en eventueel de laatste afwerkingen. De muren zijn tot nu toe kaal gebleven, want ik wou geen gaten maken in de pas bezette muren, maar stilaan komt hier nu toch verandering in. Want sinds kort hangen er prachtige kunstwerken van Desenio tegen de muur, benieuwd welke? Ik deel het graag in dit artikel. Blijf zeker lezen want ook voor jou heb ik wat leuks in petto!

We zijn onderweg naar huis, een korte rit van Bonnie naar huis. Casper vertelt over zijn schooldag en na een korte stilte klinkt er plots: “Mama, heeft de dokter een baby in jouw buik gestopt?” – SLIK - Is dit mijn eerste gesprek waarin ik uitleg hoe onze baby komt?

December is de creatieve maand bij uitstek. Zoveel feestdagen én een lange vakantie voor de kinderen. Dus besloot ik om wat leuks te knutselen voor kerst. De kerstboom kindvriendelijk maken en een leuke manier om te weten voor wie welk cadeautje is, originele naamtags. Wat begon als een leuk knutselmomentje met het gezin eindigde in mama die alles alleen kon afwerken.

Nu mijn vrienden en familie op de hoogte zijn van ons traject, houd ik hen op de hoogte. Hoewel ze het niet altijd begrijpen, doen hun positieve woorden me deugd. Het geeft me kracht om verder te zetten en intussen ben ik er mentaal ook weer helemaal bovenop, opgeven staat niet in mijn woordenboek.

Hé, alles goed? - Ja hoor, met jou? Het is een snelle vraag met een vlot antwoord.