Het is weer even geleden dat ik hier iets schreef (6 Januari, oeps) maar het was dan ook een hectische tijd. Het thuisonderwijs heeft toch nog wel een flinke tijd geduurd. De hectiek daarom heen en ook het thuiswerken van mij maakte dat een blog schrijven er gewoon even niet in zat. Ik denk dat menig van jullie dat wel herkennen toch? :)

Daar zitten we dan op woensdag ochtend, de meiden voor hun iPad voor hun contactmoment met de klas het s'ochtends en ik achter mijn laptop wat werk inhalen. Want met twee tieners die thuis les hebben kom je niet altijd overal aan toe. Laten we het dan maar niet hebben over die 'Mount Everest' aan wasgoed wat boven op mij ligt te wachten tot het weer netjes mag stralen in de kast (voor hoelang ?)

Ik ben nog maar kort geleden begonnen met schrijven op mamaplaats. Ik noem het een valse start, in een gefrustreerd moment schreef ik in een rap tempo wat mij op dat moment dwars zat in de hoop een beetje advies te krijgen. Maar zoals ik zei ; een valse start. Dus ik dacht ik schrijf een stukje over mijn leven om kennis met jullie te maken. 

Niemand zei dat het makkelijk was om te binden met je bonuskinderen. Ooit las ik een artikel over dat je ‘moet leren houden van je stiefkinderen’ ik dacht toen nog wat gek, dat gaat toch vanzelfsprekend? Maar achteraf denk ik dat ik op die gedachte terug kom. Onze drie kindjes hebben alle drie hun eigen rugzakje. De een kropt alles op, de ander uit zich als een wild dier in een dierentuin en de ander huilt tranen met tuiten om iedereen zijn of haar sympathie op te wekken.