Zoals ik in mijn vorige blog al noemde kan mijn hoofd nogal op hol slaan, vooral nu ik mama ben geworden. Nu zag ik een aantal weken geleden dat mijn zoontje met uitrekken of gewoon met liggen in bed/op het speelkleed altijd in dezelfde richting trekt, namelijk een soort milde C-vorm, maar je ziet het wel. Als ik het corrigeerde in een “anti-C” zoals mijn man en ik het noemen, trok hij vaak meteen weer de andere kant op. Nou daar was de gedachte-explosie weer hoor:

Oké dan, mijn eerste blog! Waarom ga ik dit eigenlijk doen? Het lijkt me heerlijk om soms even wat  gedachten "op papier te zetten", want die had ik al veel, maar sinds ik mama ben geworden is mijn hoofd ongeveer ontploft. Daarnaast ook om mijn struggles en leuke momenten te delen met andere mama's om te laten weten dat ze niet alleen zijn! Dat vind ik namelijk ook heerlijk, lezen dat ik niet de enige ben die zich ergens zorgen over maakt of het idee heeft dat ze soms niet weet waar ze nou eigenlijk mee bezig is.