Baby naar fysio?

Zoals ik in mijn vorige blog al noemde kan mijn hoofd nogal op hol slaan, vooral nu ik mama ben geworden. Nu zag ik een aantal weken geleden dat mijn zoontje met uitrekken of gewoon met liggen in bed/op het speelkleed altijd in dezelfde richting trekt, namelijk een soort milde C-vorm, maar je ziet het wel. Als ik het corrigeerde in een “anti-C” zoals mijn man en ik het noemen, trok hij vaak meteen weer de andere kant op. Nou daar was de gedachte-explosie weer hoor:

- Oh oh, dat kan toch niet goed zijn? Hebben wij dat veroorzaakt door hem altijd op ons linkerarm te dragen (dan buigt hij door die kant op)? Maar dat doen toch de meeste mensen die rechtshandig zijn? Straks groeit hij krom verder... Hebben andere baby’s dit ook? Of ben ik een gestoorde moeder die dingen ziet die er niet zijn (in dit geval graag)?

Dit beangstigde mij zo, omdat ik zelf al vanaf mijn 14e rugklachten heb (door een val) en altijd last heb van mijn rug (ene keer meer aanwezig dan de andere, maar altijd daar). Dit wil ik absoluut niet voor mijn eigen kind, van de fysio naar de orthopeed enzovoorts. Mijn man zag het ook, maar maakte zich minder druk dan ik. Toch probeerden we met zitten op schoot hem de andere kant op de manoeuvreren, al zat je dan toch niet meer lekker met je kind op schoot :(

Dus de eerstvolgende keer bij het CB heb ik aangegeven waar ik me zorgen over maakte. De arts had het niet direct zelf gezien, maar gaf aan wel een lichte kromming te zien (als ik het niet gezegd had, had ze het dan wel gezien?). Als we het over 2 weken nog zagen (na wat corrigeren), zou ik toch wel een afspraak bij de kinderfysio maken, zei ze. De verwijzing zette ze voor de zekerheid in mijn JGZ. Oké... Toch niet helemaal gek? 

Twee weken later, nog niet weg, wij naar de kinderfysio. Hele aardige man. Ik zeg: “Zeg gerust als u denkt: Mevrouw u bent gek, ik zie niks verontrustends, ga maar weer naar huis!” Hij moest wel lachen, maar gaf na een uitgebreide observatie aan dat hij ook wel een kleine voorkeurshouding kon zien, maar niet om ons heel ongerust over te maken. Pfieeeuw! Tot 6 maanden zijn baby’s nog helemaal te vormen wat lichaam betreft, ze zijn nog helemaal soepel. Ondanks dat er aan alle kanten aan mijn kleine man werd geduwd en getrokken, was hij bijna het hele consult vrolijk lachend. De therapeut noemde dat hij weinig zulke vrolijke baby’s had in zijn praktijk. Nou da’s toch leuk om te horen. 

We kregen een aantal oefeningen mee voor thuis, om de rugspieren op te rekken, het heupgewricht soepeler te maken beide kanten op, zo veel mogelijk oefenen op de buik liggen en wat algemene oefeningen om hem een beetje te helpen bij eventueel omrollen. Ook noemde de fysio dat het niet verstandig is om een baby “voor de leuk” te laten staan op zijn beentjes terwijl hij dit eigenlijk nog niet kan. Oeps, dat doen we wel eens, niet meer doen dus. Ook is het goed om een baby 5 minuutjes per dag per kant op hun zij te leggen. Wist ik ook niet. Er waren meerdere tips die hij gaf, waarvan ik uiteindelijk zei: Zou elke ouder/verzorger dit niet moeten weten?? Hij keek me aan: “Ja, eigenlijk wel inderdaad!”. Hopelijk heb ik hem op een leuk idee gebracht ;) 

Wij oefenen en oefenen en naar mijn idee veranderde er niet zo veel... Owjeej, straks blijft hij krom?! Werkt dit wel? Moet ik niet naar een kinderarts? Huisarts bellen voor advies? Mijn moeder en man werden inmiddels gek van mijn zorgen en m’n moeder zei, als je je echt zo’n zorgen maakt, vraag de huisarts dan of een kinderarts er naar kan kijken, gewoon om jou gerust te stellen (zij, mijn moeder die normaal ook een mega zenuwsok is, zag nu weinig reden tot paniek, dat zegt ook al iets). Toch maar even de controle afspraak afwachten? Nog een paar dagen maar... En verdomd, twee of drie dagen voor die afspraak lijkt er verandering. Hij ligt zelfs soms vanzelf in een “anti-C”. Mijn man ziet het ook. Heeft het dan toch gewerkt?

Een maand na de vorige afspraak langs voor de “controle afspraak”. Ennn... We hoeven niet meer terug te komen! Jeeej! De fysio vond dat hij veel soepeler was dan de vorige keer en de kromming was ook minder (jeej, hij ziet het ook!). “Goed geoefend thuis!”  Gelukkig, wat een opluchting, geen levenslange ellende voor mijn kind, zoals ik heb! Toch nog even gevraagd of dit nu echt kan komen door hem altijd dezelfde kant op te dragen?  Nee, het komt hoogstwaarschijnlijk doordat hij in mijn buik ook voornamelijk in deze voorkeurshouding lag (hij lag inderdaad bijna altijd aan één kant!). En het doorbuigen als hij op je schoot zit? Ook niet erg, want dat is een “passieve houding”, oftewel, hij spant daarbij zelf geen spieren aan. Nog een keer pfieeeuw, dan zitten we vanaf nu weer een stuk chiller met onze kleine man op schoot! :)