2 jaar geleden
(Over)enthousiaste, huis-, tuin- en keukenmoeder
Moeder worden = gedachtenexplosie
Oké dan, mijn eerste blog! Waarom ga ik dit eigenlijk doen? Het lijkt me heerlijk om soms even wat gedachten "op papier te zetten", want die had ik al veel, maar sinds ik mama ben geworden is mijn hoofd ongeveer ontploft. Daarnaast ook om mijn struggles en leuke momenten te delen met andere mama's om te laten weten dat ze niet alleen zijn! Dat vind ik namelijk ook heerlijk, lezen dat ik niet de enige ben die zich ergens zorgen over maakt of het idee heeft dat ze soms niet weet waar ze nou eigenlijk mee bezig is.
Ik ben voor mijn gevoel een overenthousiaste, maar ook normale "huis, tuin en keuken" moeder, die uiteraard alleen maar het beste wil voor haar kindje (en meer!) en die overloopt van liefde voor de kleine hummel (maar hem ook heel soms wel even achter het behang wil plakken).Over die gedachtenexplosie gesproken, daarmee bedoel ik uiteraard extra zorgen, maar ook extra regel-dingen rondom de kleine en vooral "Doe ik het allemaal wel goed/zoals het hoort?". Dat laatste komt mede door de mega informatiestroom die er tegenwoordig is via het internet uiteraard. Alles is op te zoeken en dat is voor een lichtelijke controlfreak als ik een geschenk, maar ook een vloek, want wat kan ik me zorgen maken als ik denk dat het niet gaat zoals het "hoort". Na ongeveer een jaar "voorbereiding" (gezond eten, weinig alcohol etc.) en proberen zwanger te worden, 8,5 maand zwangerschap en 4,5 maand moeder zijn heb ik besloten dat ik me daar veeeel minder door ga laten leiden (helemaal loslaten is nog moeilijk). Dus de baby-app forums laat ik lekker voor wat het is en iets opzoeken doe ik stukken minder. Meer handelen op gevoel is een verademing en ondanks dat ik erg houd van wetenschappelijke bewijzen, weet je zelf vaak echt wel wat goed is voor je eigen kindje. Wat dàt betreft hadden onze ouders en opa's en oma's het makkelijker, die deden wat ze dachten dat goed was. In belangrijke of lastige gevallen kon je er een belletje naar het CB of de huisarts tegenaan gooien, maar verder moest je het zelf maar een beetje uitzoeken. Beide hebben hun voor- en nadelen ;)
Mijn grootste struggle is dus vooral: Doe ik het wel allemaal goed (voor mijn zoontje) / zoals het hoort? En dan heb ik het over bijvoorbeeld de volgende gedachten, in dit geval over zijn groei/gewicht aangezien wij geregeld de term "Hollands welvaren" naar onze oren geslingerd krijgen:
- "Heeft hij niet te veel voedingen op een dag?", (Borstvoeding op verzoek)
- "Wat als hij volgende keer bóven de +2 lijn zit?" Deze gedachten leiden dan weer tot de volgende gedachtes --> "De laatste keer zat hij op de +2 lijn en veel slanker is hij niet geworden", "Ik had gelezen dat overgewicht bij baby's een voorspeller kan zijn voor overwicht op latere leeftijd", "Moet ik dan maar gaan rekken als hij aangeeft honger te hebben?", "Ik kan hem toch niet laten huilen?", "Je kan met bv toch niet overvoeden?"
Heeeeel vermoeiend dit. Ook heb ik al een keer tussen CB-bezoeken door mijn zoontje zelf gewogen op onze badkamerweegschaal (Samen erop, min mijn eigen gewicht, niet heel nauwkeurig maar je moet wat als je maar eens in de twee maanden een afspraak hebt). Daardoor schoot ik nog meer in de stress, omdat hij inderdaad boven de +2 lijn uitkwam op de curve die in de JGZ app staat. Na drie dagen gedachtenterror in mijn hoofd, toch maar het CB gebeld (na lichtelijk aandringen van mijn man) en wat bleek? Er is een BORSTVOEDINGSCURVE vertelden ze mij! Baby's die BV krijgen zijn vaak wat zwaarder de eerste 5 maanden en dan trekt het weer recht of vallen ze zelfs iets af.
Ja joh, dit moet toch iedereen weten die BV geeft?? Of ben ik de enige die dit niet wist? Nu zit er weer twee maanden tussen, eind van de maand mogen we weer. Vooralsnog is het me gelukt om niet meer thuis op de weegschaal te gaan staan met hem, al kriebelde het laatst wel even. En ja, je mag een keertje extra komen wegen, maar dan heb je niet direct een consult, dus dan zie ik mezelf nog stress krijgen, dus beter nog eventjes wachten!
Maar, al met al ziet mijn zoontje er heerlijk uit met zijn vrolijke bolle toet, is super tevreden en blij elke dag (op een aantal huilmomenten na) en iedereen uit mijn omgeving zegt dat ik me er geen zorgen over moet maken, want hij ziet er hartstikke gezond uit. Nouja, dan zal het wel goedkomen toch?