Het leven met een peuter en een newborn

Laatst heb ik jullie het verhaal verteld over Amy en de spanningen rondom haar geboorte. We zijn nu 3 weken verder en graag neem ik jullie nu even mee in ons leven met een 3,5 jarige peuter en een newborn.

Laten we beginnen met zeggen dat Cody de liefste grote broer is voor Amy. Hij wil haar alleen maar knuffelen en kusjes geven. "Amy is mijn lieverd he mama." Smelt. Dat zijn de momentjes die alles goed maken.

"Goed maken?", hoor ik je nu denken. Ja, goed maken. Want onze lieve zorgzame ventje is naar papa en mama toe veranderd in een draakje. Hij is ineens mega opstandig. Alles is "Nee". Om over de driftbuien nog maar te zwijgen.

Ik weet van mezelf dat ik ze vroeger heb gehad. Vroeger? Nou ja, tot zo'n 8 a 9 jaar geleden nog, haha. Man, wat heb ik een medelijden met mijn ouders. Cody geeft mij met recht een koekje van eigen deeg. Het lijkt soms echt of hij bezeten is! Er is geen beginnen aan. "Cody, eet je brood even op." "Nee, ik wil niet brood eten." "Oke, dan gooien we het weg." "NEE IK WIL BROOD ETEN!" "Nou schiet op eet op dan." "NEE IK WIL NIET BROOD ETEEEEEEEEEEN!" Oh Hallelujah...

Ons geduld wordt op de proef gesteld zullen we maar zeggen. En dat met de gebroken nachtjes van een newborn.

Voor velen herkenbaar vrees ik, maar toch wilde ik dit even van me af schrijven. En zoals ik eerder al zei: "zijn lieve knuffel en kus momentjes bij zijn zusje en zijn puppyogen maken dit alles weer goed" Want: het is een fase, het is een fase, het is een fase.........