Working mam

Het is alweer even geleden dat ik een blog schreef. Geen inspiratie, geen zin, geen tijd excuses genoeg. Tot ik vandaag een artikel las over werkende moeders met daaronder zoveel verschillende reacties.

Zoals de meeste mensen weten die mij volgen ben ik ondernemer. 5 kledingwinkels plus een grote online webshop. En dat alles met een kind van bijna 3. Daar heb ik al eens een blog over geschreven dus laten we daar vooral niet nog een keer te diep op ingaan.

Het ging mij vooral om de reacties van vrouwen die het allemaal over schuldgevoel hadden. Schuldgevoel naar hun kind(eren)/gezin. Want hoe verdeel je die aandacht tussen werken en het gezin? Daar is natuurlijk sowieso geen goed of fout antwoord op. Iedereen doet dit op zijn eigen manier en doe daarin vooral wat goed voelt. Ik heb de eerste jaren van Pim dus geen schuldgevoel gehad terwijl ik altijd veel gewerkt heb. Voor mijn zwangerschap maar ook na de geboorte van Pim. Toch merk ik nu hij ouder wordt dat het met daT schuldgevoel ook een andere kant op gaat. 

Sinds een paar maanden 2 ochtenden in de week naar de peuterspeelzaal maakt het toch allemaal wel heel echt. Fuck wat gaat dit snel. Volgend jaar zit hij 5 dagen in de week op school en heb ik een kleuter! Hoe ouder hij wordt hoe bewuster hij gaat zijn van het wegbreng gedeelte. Naar schooltje betekent standaard tranen met tuiten. Terwijl hij na 2 minuten het vrolijkste kind van de klas is. Ik merk dat het op die dagen echt wel lastiger is om in de auto te stappen om te gaan werken. Begrijp me niet verkeerd want ik heb oprecht het aller leukste werk dat bestaat en doe het met alle plezier van de wereld. Toch til ik hem het liefste op om hem mee naar huis te nemen.

Als ik een euro had gekregen voor alle keren dat gezegd is “ze zijn maar zo kort klein” dan was ik miljonair geweest. En toch hadden al die mensen gelijk. Want ze zijn echt maar zo kort klein. Vrije dagen betekenen dus maximaal genieten met Pim. Alle dierentuinen, pretparken en speeltuinen kunnen we ondertussen rond zonder plattegrond. Die dagen worden altijd afgesloten met een knuffel en de grootste glimlach die bestaat.

Ik ben zo dankbaar voor hem en hij gelukkig voor mij. Ik probeer hem mee te geven dat het helemaal oké is om je dromen na te jagen. Dat het oké is om daarbij hulp te vragen waar nodig. Dat het meer dan oké is om voor jezelf te kiezen. Want een gelukkige mama betekent een gelukkig kind. Dus mama’s die fulltime werken jullie doen het fantastisch, mama’s die parttime werken jullie zijn te gek en voor alle thuisblijf moeders jullie rocken! Leef en laat leven. En vergeet vooral niet te genieten. Van de kids EN van het werk.

Liefs xx