2 dagen geleden
Wanneer goed, ook goed genoeg kan zijn.
Mag het ook een keer iets minder goed zijn?
De liefde voor elkaar.
Drie meiden, waar ik zo ontzettend veel van hou. Alle drie wil je ze alle liefde geven die je hebt, en daarnaast ook de liefdevolle vrouw voor je partner willen en kunnen zijn.
Liefde kan mooi zijn, maar je ook gek maken. De wel bekende zussen liefde, hoe kunnen ze op deze leeftijd al zo hard voor elkaar zijn? Nu nog niet wetende dat ze elkaar later misschien heel hard nodig hebben.
Tussen alle momenten door probeer je ze alle drie evenveel aandacht te geven. Merkbaar wordt dat je van de ene meer kan hebben dan van de ander. Zal het de leeftijd zijn, is de oudste niet meer schattig genoeg? Steeds meer de onderlinge strijd over het kijken naar elkaar, elkaar nadoen en het de ander kwalijk nemen dat diegene nog ademt als ze zegt dat ze niks doet. Hoe valt dit te doorbreken?
Mijn eigen partner die letterlijk om aandacht vraagt, de kinderen krijgen zoveel, waar is mijn aandacht? Na al die momenten van ; 'mama, mama, mama'. Is het soms heel lekker om even niks te horen... op die momenten vergeet ik mijn partner.
Draagkracht
Iedere dag sta je op met het gevoel dat je er mag zijn, de kinderen mogen er zijn. Onze kinderen hebben ons nodig om de wereld om zich heen te begrijpen en zich te kunnen ontwikkelen. En als moeder zijnde weet ik hoe ik mijn kinderen wil opvoeden en wat ik ze mee wil geven, maar tegelijkertijd kom ik mijzelf ook heel hard tegen. Want hoe goed ik alles denk te weten, is het goed genoeg?
Hoe goed is mijn balans en wat geef ik mijn kinderen mee. Een drukke baan, een partner en kinderen, hoe realistisch is het als we mogen zeggen dat het soms ook niet zo goed gaat. Is het dan erg om ergens een bal, die je zo goed mogelijk probeert hoog te houden, even aan de kant legt?
Wat als het op momenten meer van je vraagt dan je aan kan, wat is mijn draagkracht? En hoe krijg ik hem weer in balans? Gedachten spoken door je hoofd, gelukkig kan ik het weer relativeren, maar mag dat gevoel er ook zijn?
Nien
Ik merk dat dit is puur om van je af te schrijven en ik denk dat dat heel goed is. Mama zijn is soms opofferen. En natuurlijk geld dat ook voor de papa’s, maar het gaat nu even over een mama. Cijfer jezelf niet weg. Ik vind het zelf belangrijk dat m’n dochter ziet dat er ook een leven is naast haar. M’n man en ik doen altijd dingen alleen. M’n man gaat graag naar Feyenoord en ik naar de bios, dus daar laten we elkaar ook echt vrij in zodat we even kunnen opladen. Vorig jaar ben ik een lang weekend naar Londen geweest met een vriendin. Dat soort dingen. Gun elkaar die rust. Ik snap dat het met 3 kinderen lastiger is als met 1, maar probeer het. En praat met je man. Vertel hoe je je voelt. Ook als je de makkelijkste kinderen hebt is het ouderschap pittig. En soms heb je gewoon even me-time nodig.