Thomas de trein weekend

Mijn zoontje zit al maanden op Youtube filmpjes te kijken van het Thomas-weekend in het spoorwegmuseum.  En riep dan keer op keer dat hij daar ook een keer naar toe wilde.

Ik was al bijna vergeten dat het dit weekend weer zover was, tot mijn moeder me er op attent maakte afgelopen dinsdag. Als een speer heb ik kaarten besteld, gelukkig was het nog niet uitverkocht!

Gisteren was het dan zover, mijn kleine man kon zijn geluk niet op! Hij mocht eindelijk naar de ECHTE Thomas!! 

De pret begon al in de auto, want hij vindt het om zich heen kijken in de auto nou eenmaal erg leuk. En daarna mocht hij ook nog in de pendelbus van de parkeergarage naar het museum. Dubbel feest dus!

Eenmaal in het museum was het, zoals ik verwacht had, knetterdruk! Maar goed dat mocht de pret niet drukken. Enigszins benauwd kreeg ik het er wel van, want mijn kleine vent is behoorlijk ondernemend en blijft echt niet keurig in de buurt van papa en mama.... Wat als ik hem kwijtraak in deze mensenmassa??? Natuurlijk was ik weer die handige polsbandjes vergeten, waar je zijn naam en ons telefoonnummer op kunt zetten ( achteraf kwam ik er achter dat ze die bij de kassa ook uitdeelden).  Als een havik lette ik dus op dat kleine jochie met zijn groene jasje. Maar natuurlijk was hij niet de enige met een groen jasje ;-) . Het liefst had ik hem de hele tijd aan de hand gehouden, maar ja, hij moet toch ook plezier hebben. Dus relax, haal adem en laat los, maar LET OP!!

De kleine man had de tijd van zijn leven! Al die treinen, en dan de echte Thomas, de echte Emily, wat een geluk. En wat heerlijk om je kind zo te zien genieten. Er was ook een mega-groot speelkleed met allemaal treinbanen en thomastreintjes, waar alleen kinderen op mochten en ouders om de hekken heen gepropt stonden, om een glimp van hun koter op te kunnen vangen. Ook daar had ik het toch wel even benauwd... Hij rende meteen het hek in, zonder dat we ook maar iets hadden kunnen afspreken voor het geval hij naar mama en papa wilde. Maar mijn avonturier keek geen seconde meer om en ging meteen op in zijn spel. En wij maar angstvallig de uitgang in de gaten houden...Groen jasje, groen jasje, groen jasje....  Natuurlijk wilde hij ook niet meer mee, toen wij na een uur besloten dat er nog meer te zien was. 

Maar de halve belofte, dat hij straks nog even mocht spelen als we nog tijd hadden, hielp en hij ging zonder schreeuwen mee. ( dat was bij veel kinderen wel anders, ik zag ze stuk voor stuk spartelend en schreeuwend weggedragen worden door de ouders)

Na nog wat rondgewandeld te hebben en met alle treintjes op de foto te zijn geweest, hebben we ook nog even de minimusical bekeken. Ook daar ging hij helemaal in op. Geweldig!

Daarna was het weer tijd om in de bus te stappen, waar hij natuurlijk meteen als een blok in slaap viel....