Mijn meisje 🩷. 

Zindelijkheidstraining met Sila. Ze was 1,5 jaar toen ze voor het eerst op het potje zat, want wat haar broer doet - wilt Sila ook doen. Ze was goed bezig alleen hebben Jim en ik niet doorgezet, waardoor ze weer volledig met de luier liep. Ik weet het..zonde! De interesse van Sila verdween en ze vond het wel best met luier aan. Eerlijk is eerlijk, voor ons was de luier aandoen ook de makkelijkste weg. Totdat @zindelijkheidsbox mij vroeg of ik een box wilde uitproberen. Ik was er sceptisch over maar ik stond er wel voor open. Ze hebben drie boxen waar je uit kan kiezen (girls/boys/neutraal). Ik koos de girlsbox en we zijn op 14-01-'23 begonnen. Sila begreep gelijk hoe het werkte. Sila gaf het zelf aan en vond stickers plakken als beloning erg leuk. Ze heeft tot de vijfde dag max. twee ongelukjes gehad. Helaas kreeg ze op de vijfde dag pijn bij het plassen. Ze hield de plas liever op en durfde niet meer op het potje te zitten. Ze had ook meer ongelukjes dan de dagen ervoor. Dag zes ging net als de vijfde dag. We zijn doorgegaan met de training, dan maar met meer ongelukjes. Ze vond het fijn als ik haar handjes vast hield als ze op het potje zat, dat deed ik. Jim die op mijn werkdagen Sila goed had bijgestaan. Op dag zeven was de pijn minder en ging het weer goed! Sila is die dag - de hele dag droog gebleven! We hebben de stickerkaart een dag langer gebruikt en sinds de zevende dag tot aan vandaag heeft ze geen ongelukjes gehad. Het is niet elke dag volgens het trainingsprogramma gegaan en dat werkte bij ons prima. Wat zijn wij trots! We kunnen met zekerheid zeggen dat Sila sinds 21-01-'23 zindelijk is 🥳🩷
Ik weet dat geen kind hetzelfde is en dat elk ouder er anders mee omgaat. Wat ik hier deel is puur uit mijn eigen ervaring en ik vind de @zindelijkheidsbox echt een hulpmiddel om je kindje zindelijk te krijgen. 

Ik had zijn kleding voor gisteren al klaargelegd. Een spijkerbroek met een roze trui. Voordat hij het aandeed zei hij al dat roze geen mooie kleur was en dat hij liever een andere trui aan wilde doen. Ik ging er niet veel op in en hij kleedde zichzelf aan mét de roze trui. De hele ochtend niks erover gehoord totdat we bij mijn ouders aankwamen en uit de auto stapten. Ineens stond hij stil, helemaal in tranen en riep "ik vind deze trui stom" - "ik vind deze kleur lelijk" - "ik wil niet naar binnen" - ik wil een andere trui aandoen". Na 10 min. werd hij pas rustig en vertelde hij dat een kindje in zijn klas hem weleens heeft uitgelachen 🥺 toen hij een roze trui aan had, want "roze is voor meisjes". Net zoals dat Sion een maillot fijn vindt onder zijn spijkerbroek, vooral als het koud is maar dat hij bang is om uitgelachen te worden. Ik wil natuurlijk niet dat hij wordt gepest of uitgelachen wordt. Ik praat met hem en legt hem uit dat sommige kindjes niet zo aardig zijn, dat het niet aan hem ligt en dat hij altijd zelf mag weten wat hij mooi vindt of aandoet. Maar ik houd ook rekening met zijn gevoel. We hebben afgesproken dat hij zijn roze trui niet aan hoeft op school en als hij dat na vandaag helemaal niet meer wil, dan is dat helemaal goed en dat hij een maillot aan kan doen wanneer hij geen gymdagen heeft. Het belangrijkste is dat Sion met plezier en zonder schaamte naar school kan blijven gaan en wil gaan 🤎

"Hou je bek, hou je bek papa" zei deze meid van 2 jaar ineens tegen Jim. Maar echt uit het niets. We waren aandachtig naar een film aan het kijken, toen dat zinnetje uit de mond van mevrouwtje bijdehand kwam. Ik keek Jim met grote ogen aan en normaal ben ik dan degene die de kinderen erop aan spreekt. Gisteren kon ik mijn lach niet inhouden. Ik verstopte mijn hoofd in mijn kamerjas en begon me toch te lachen. Jim daarentegen werd wel "boos", is maar goed ook, want het zou niet best zijn als beide ouders in een lach zouden schieten. Sila moet natuurlijk niet denken dat het grappig is om zo tegen één van haar ouders te praten. Alhoewel dat gisteren wel echt grappig klonk. Jim en ik hebben nog wel even nagelachen om haar. Hoe dan? TWEE!!!! TWEE jaar is Sila en dan al zo'n mond en als we haar dan vragen; van wie heb je dat? Is haar antwoord: "kaka (Sion) zeg dat ook". Altijd haar broer de schuld geven 🤦🏽‍♀️😅

Lieve Sila ✨️ als je ouder wordt, als je een eigen leven leid en ik niet langer voor je kan zorgen - denk dan terug aan mijn woorden: Laat niemand je ooit vertellen hoe jij je eigen leven moet leiden. Als je van een bepaalde kledingstyle houdt, draag het en schaam je niet. Als je een andere kapsel wil, twijfel niet en doe het. Als je van een nummer houdt, luister er dan naar. Als je wilt dansen, dans alsof niemand naar je kijkt. Als ik jou twee dingen zou kunnen geven, dan is dat het vermogen om van jezelf te houden en de kracht om je dromen na te jagen 🤍

Na het avondeten zei ik dat Sila bijna ging slapen en Sion stond op om haar een kusje te geven, maar Sila wilde geen kusje. Ineens zei Sion: "alleen wit krijgt een kusje". Jim en ik keken elkaar verbaasd en vragend aan. Ik vroeg Sion wat hij daarmee bedoelde. Waarop hij zei: "alleen witte kindjes krijgen een kusje". Ik wilde boos worden maar ik weet ook dat hij nog klein is en dat wij er rustig met hem over horen te praten. Dit is namelijk niet hoe wij onze kinderen opvoeden. Ik vroeg aan Sion waarom hij dat zei, hij vertelde dat een (bruin) klasgenootje tegen hem zei dat alleen bruine kindjes op zijn verjaardag mochten komen. Ik kreeg het warm van binnen maar ik wist meteen dat ik over dit onderwerp door wilde praten. Ik vroeg Sion wat hij tegen zijn klasgenootje zei, Sion had gezegd dat alleen witte kindjes op zijn verjaardag mochten komen (logisch wel). Ik zei dat hij dit niet kan en mag zeggen, want ik legde hem uit: "mama is bruin en papa is wit. Als wit alleen op je feestje mag komen, dan mogen mama, je neefjes, nichtjes en iedereen van mama de familie niet komen. Wij kiezen niet bruin of wit, omdat iedereen gelijk is". Hij luisterde en het drong tot hem door, want hij werd er een beetje verdrietig van. Ik herhaalde mijn uitleg en vroeg Sion wat hij zou zeggen als zijn klasgenootje weer hetzelfde zou zeggen. Hij zei: "ik zeg dan dat bruine en witte kindjes op mijn feestje mogen komen, want mijn papa en mama hebben mij geleerd dat iedereen gelijk is". Vreselijk dat het al zo jong begint, daarom zijn wij er om onze kindjes te behoeden, te beschermen maar ook om ze te leren wat goed en fout is. Dit onderwerp zal vast en zeker vaker ter sprake komen, we hopen het natuurlijk niet maar we zijn in ieder geval blij dat Sion alles aan ons vertelt. Hierdoor kunnen we over alles en eerlijk met hem praten.

Broer en zus 🤍 Niet met en niet zonder. Wat de één wil, dat wilt de ander ook. Elke dag is er strijd wie iets als eerste gepakt heeft of wie iets eerder heeft gezegd. Mijn geduld raakt soms op als ze weer beginnen tegen elkaar of als één van de twee 's avonds niet meteen wil slapen dan rol ik met mijn ogen en zucht ik een paar keer. Maar als ik dan naar deze foto's kijk waar ze samen zoveel plezier in bad hadden, lief met elkaar speelden en elkaar een kus gaven dan maakt de rest niet meer uit (voor even dan 😜). Ik hou zoveel van ze met al die irritaties, strijd en huilbuien. Ondanks dit alles blijven Jim en ik ervoor zorgen dat wij altijd hun veilige haven zullen zijn ✨️

Vorige maand kregen we de onverwachtse mededeling dat de kinderopvang van onze kindjes direct moest sluiten. Sion heeft vanaf zijn 4e maand tot zijn 4e jaar en Sila net 1,5 jaar gezeten. De eigenaresse had een faillissement aangevraagd. De juffies van Sila (en Sion) werden op dezelfde dag overvallen door het nieuws, wat door de telefoon werd medegedeeld door de curator. Echt ongelofelijk dat het personeel niet van te voren was ingelicht. We hadden meteen een spoed bijeenkomst met de curator en ze zei dat ze nog nooit heeft meegemaakt dat het personeel dit pas op de dag te horen kregen. De eigenaresse heeft niks laten horen en we hebben haar ook niet meer gezien, hoe laf kan je zijn! Er zijn echt zoveel tranen gevallen, zowel van de leidsters als de ouders - voornamelijk moeders. Ik merk ook echt dat het mij zo geraakt had en dat ik er meer mee zat dan eigenlijk zou moeten. Ik hecht heel veel waarde aan loyaliteit, warmte, flexibiliteit en vooral goede zorgen voor mijn kinderen en dit gaven de leidsters de kinderen/ons. Ze kennen onze kinderen door en door. Zij hebben mij mede ondersteund bij mijn angststoornis, door mij het gevoel te geven dat Sion in goede handen was en lieten mij de eerste weken, elke dag via de app weten hoe het ging zodat ik mij niet teveel zorgen hoefde te maken en dat deden ze ook bij Sila. Ze hielden alle leuke uitspraken van de kinderen bij en nog veel meer. Ik zat er echt mee dat de opvang voor Sila en nso voor Sion per direct moest stoppen en ook wel meer door de manier waarop. Ik heb het echt te doen met de leidsters en zij vinden het juist erg voor de kinderen. Hartverscheurend hoe ze huilend afscheid namen van de kindjes. We hebben gelukkig nog het luxe dat mijn partner thuis zit maar dat houdt ook een keer op. Met een blok in mijn maag zijn we rustig opzoek naar een andere opvang en nso waar ze opnieuw moeten beginnen 🥺Sion en Sila hebben het zo fijn gehad. We hebben Sion uitgelegd waarom de nso dicht moet. Hij zei: ik vind het echt jammer, want ik vond het daar altijd leuk en ik ga mijn vriendjes missen. Ze hebben echt fijne herinneringen daar gemaakt! 

Hier is de "twee is nee" fase volop aan de gang maar als je Sila heet dan ben je ook nog stronteigenwijs, huil je om alles waar nee op gezegd wordt en is het met alles "Sila zelluf doen". Heerlijke fase dit..not 😂. Maar och wat hou ik zoveel van mijn ondeugend meisje met haar boevenstreken, aanstekelijke lach en allday everyday duckface 🤎