1 jaar geleden
Ik zag mezelf altijd als een jongensmama
Tot de roze poeder eruit knalde op de gender reveal..
Mijn meisje 🩷.
Ik zag mezelf vroeger altijd als een jongensmama. Ik had veel jongens als vrienden en ik heb tot mijn 24e op voetbal gezeten. Als ik over kindernamen nadacht, dan waren het altijd jongensnamen.
Bij mijn eerste zwangerschap hoopte ik op een zoontje en voelde ik aan alles dat we een zoontje zouden krijgen. Hoe zeker ik toen was, zo had ik bij mijn tweede zwangerschap totaal geen idee. Het leek mij leuk om weer een zoontje te krijgen, een broertje voor Sion. Misschien ook omdat we met alles een jongetje gewend waren.
Maar... stiekem fantaseerde ik van een dochter. Hoe zou het zijn om zwanger te zijn van een meisje? Hoe zou het zijn om een dochter te hebben? Hoe zou het zijn om een meisje op te zien groeien en waarmee ik kan twinnen! Dezelfde flaredpants, dezelfde schoenen... Moeders met dochters herkennen het wel.
Toen de roze poeder eruit knalde op de gender reveal, begon ik te huilen van blijdschap! Hoe ik mezelf vroeger zag als jongensmama, zo zag ik mij die dag meteen als mama van een jongen én een meisje. Het is alweer bijna drie jaar geleden dat we erachter kwamen dat er een mini-meisje in mijn buik zat en kijk eens hoe groot ons meisje nu is.
Sila maakt ons gezin zoveel leuker en gezelliger, samen met haar grote broer. Sila die bij iedereen een lach op het gezicht weet te toveren. Zelfs bij onbekenden weet ze de harten te stelen. Een heerlijke kletsmajoor, koffieleut en forever happy! Iedereen zou een meisje als Sila in zijn of haar leven moeten hebben. We zijn zo gelukkig met haar! Ons meisje is nier meer weg te denken. Ze zal altijd mijn beste vriendinnetje zijn 🥰
