Bevallen. Zo verschillend voor iedereen! Waar de één een horror bevalling heeft gehad, en waar het bij de ander  soepel is verlopen. Ik hoorde zoveel verschillende verhalen, dus eigenlijk liet ik het maar in het midden hoe mijn bevalling zou gaan. Natuurlijk had ik mij ingelezen, en een hele fijne verloskundige die al mijn vragen beantwoorden. Zo'n control freak als dat ik ben, toch had ik geen geboorteplan. Omdat ik mij er heel bewust van was, dat het (bijna) nooit gaat zoals je hoopt of verwacht. 

Schuldgevoel... De betekenis van dit woord heb ik denk ik nog nooit zoveel gevoeld sinds ik Pip op de wereld heb gezet. En waarom? Puur omdat ik al mijn aandacht en tijd focus op Pip. Je zou denken; dat klinkt toch logisch? Dat al je tijd, en al je aandacht uit gaat naar je kind? Daar doe je het toch voor?