Tja,.......wel, niet, wel, niet....hier werd het een wel! En waarom??

Mijn man is 31 en ikzelf ben 32 op het moment dat we samen op de bank zitten en het gesprek over kinderen gaat. Mijn man zegt tegen mij dat hij wel heel graag een kindje wilt, we hebben tenslotte alles voor elkaar. We hebben een mooi huis, twee goede banen met vast contract en we zijn er ook gewoon klaar voor. Ik schrik een beetje van zijn spontane actie. Tuurlijk wil ik heel graag kinderen en tuurlijk moeten we er wel een beetje aan gaan beginnen als we er nog meerdere willen, maar mijn werk slokt op dat moment nog zoveel tijd en energie op dat ik er nog niet bij stilgestaan had. Na een goed gesprek besluiten we ermee te gaan beginnen. We gaan ervan uit dat het nog een half jaartje misschien langer duurt voordat ik zwanger zal zijn. 

Omdat ik een nieuwe blog moeder ben wil ik mijzelf even aan jullie voorstellen. Ik ben Susanne, 33 jaar en heb een zoon van 5 maandjes. naast het moederschap werk in in de psychiatrie op een van de zwaarste afdelingen in Nederland. Mijn blogs zullen gaan over mijn kleine man, de dingen die je tegenkomt als moeder en waar je ook hard tegenaan kan lopen. Als nieuwe moeder weet ik als geen ander hoe lastig het kan zijn om voor een kleinje te zorgen, maar ook hoeveel het je geeft. Binnenkort moet ik weer gaan werken en ben dan ook benieuwd hoe dit zal gaan nu ik moeder ben. Ik wil jullie graag ook meer vertellen over wat er binnen de muren van de psychiatrie gebeurd, welke emoties daarbij komen kijken en hoe ik dit combineer met mijn gezinsleven. De wisseldiensten, de acties die ik beleef en gekke verhalen over te gekke cliënten. Ik hoop dat jullie mij zullen volgen en mocht je benieuwd zijn naar een bepaald onderwerp dan ben ik bereid hierover te schrijven. Laat dan even een berichtje voor mij achter. Veel leesplezier!