08/09/2015 de dag dat ik jarig was en de dag dat ik een positieve zwangerschap vast had. Bang, zenuwachtig, blij en kots misselijk was ik die dag eindelijk had ik een positieve test vast ookal was het naar 5 maanden en mag ik in me handjes klappen dat ik zo snel zwanger was want dat is niet van zelf sprekend. Naar samen besloten te hebben om een kindje te willen was daar dan de dag dat een hele mooie tijd zou aan breken maar dat was het zeker niet 38 weken aan ellende, stres, er alleen voor staan, want op 8 september 2015 die mooie dag werd al snel een grote ellende want de vader van me kinderen (we zijn naar de geboorte van onze dochter weer samen gekomen) besloot op die dag dat hij niet klaar was om vader te worden en heb ik 38 weken groten deel alleen gedaan. Misschien schrijf ik dit verhaal nog een keer.

Daar was je dan onze kleine maar vooral grote jongen van 4405 gram en 52cm jongen, we moesten een nacht blijven wat ik nog niet zo erg vond want he ik kon toch bijna niet staan zitten laat staan lopen dus die eene nacht konde we wel overleven.

Het was mijn 2de zwangerschap, maar mijn eerste natuurlijke bevalling (waar ik achteraf spijt van had).