De eerste week naar mijn bevalling

Daar was je dan onze kleine maar vooral grote jongen van 4405 gram en 52cm jongen, we moesten een nacht blijven wat ik nog niet zo erg vond want he ik kon toch bijna niet staan zitten laat staan lopen dus die eene nacht konde we wel overleven.

De kinderarts was nog niet geweest omdat het druk was op de spoedeisende hulp maar omdat jij er toch goed uit zag en verder zonder complicaties ter wereld kwam was dat ook niet meer nodig, om 00:00 kwam hij toch even een kijkje nemen, mijn ouders kwamen hun kleinzoon ook even bewonderen en vriendlief was al naar huis met onze dochter want die moest naar bed en ik kon het wel alleen ben in het ziekenhuis dus hulp genoeg en morgen ochtend mogen we lekker naar huis, jaja blijf maar lekker dromen want de kinderarts kwam even vertellen dat ze mijn baby van 6 uur oud even ging prikken op suikers en dat wij 24 uur in het zh moesten blijven dus tot de volgende avond 6 uur als zijn suikers goed waren (ik heb geen zwangerschapssuikers gehad ben daar al vanaf de 24 weken streng op gecontroleerd omdat meneer al heel snel voor liep op zijn groei) daar gaan we dan dacht ik nog kies ik voor een natuurlijke bevalling zodat we snel naar huis kunnen om met 4e lekker te genieten moeten we nog langer in het zh blijven, maar oke als dit het ergste is vooruit dan maar, vriendlief maar even gebeld om te vertellen dat we morgen ochtend niet naar huis mochtend (huilend natuurlijk die stomme zwangerschapshormone laten je traanbuizen alleen maar lopen) de volgende dag kwamen me dochter en papa weer naar het ziekenhuis en weer moest mama huilen want oo wat was ik trots toen ik mijn kleine meisje daar zag met haar kleine broertje (toen hij geboren was had ik het ookal gezien maar toen ging alles langs me heen door de morfine) smiddags toen me dochtertje en papa naar huis waren kwam me schoonmoeder en haar vriend, jij was een lief stille baby je huilde alleen als je honger had, heerlijk nog een makkelijke baby, me schoonmoeder en ik kijken allebei naar de baby en zeggen allebei dat hij geel ziet maar omdat papa getint is is het niet al tijd makkelijk te zien, ah fijn het was 18:00 en daar kwam de kinderarts jou weer op suikerprikken voor de 3e keer maar ook deze was weer helemaal goed, yes we mogen naar huis, daar dacht de kinder arts anders over aangezien de baby toch echt heel extreem geel zag en dat binnen 24 uur dus toch maar even bloedprikken, vriendlief maar weer gebeld en je raadt het al....huilend, dat hij nog niet hoefde te komen omdat we moesten wachten op de uitslag van het bloed, 20:00 was daar de uitslag mijn vriend was ondertussen toch maar gekomen want dat wachten thuis was niks, dochtertje huilend thuis ik wil naar mijn mama en mama was alleen maar aan het huilen, sorry mevrouw maar we hebben slecht nieuws u zoon zit ver boven de grens van het geel zien dus hij moet nu naar de coveuse afdeling om onder de blauwe lamp te gaan, u mag bij hem blijven moeten we een rolstoel halen, zo eigenwijs als ik was ging ik lopen ik heb er 15 min over gedaan om van de verlosafdeling naar de couveuse afdeling te lopen wat tegen over elkaar zat, mijn moeder gebeld want die was bij me dochtertje of ze alsjeblieft met haar hier heen wilde komen, het was een en al huilen mijn kleine jongen lag daar in een luier onder die stomme blauwe lamp met een brilletje op in de kou en me dochtertje wilde alleen maar bij mama blijven.

Die nacht was een hel mijn baby was alleen maar aan het huilen en kon hem niet pakken of troosten want hij moest onder de lamp blijven en ik kon bijna niet lopen of staan, de volgende ochtend kwamen ze weer bloedprikken je voetjes waren onder tussen al 4 keer geprikt dus die vijfde keer kon ook nog wel, de uitslag was iets gedaald dus we mochten je mee naar huis nemen naar 3 dagen ziekenhuis (achteraf had ik net zo goed toch voor de keizersnee kunnen kiezen) maar je moest nog wel onder de lamp thuis hele uitleg met alles er op en der aan ik mocht je nog even in badje doen en aankleden en hop op naar huis, de volgende ochtend kwamen ze je weer prikken de uitslag was dat het weer iets was stegen en je dus zoiezo nog een dag onder de lamp moest dus nog steeds konde we je niet knuffelen of lekker bij ons pakken alleen als je de fles kreeg of in badje ging, de 5e dag kwamen ze je weer prikken en was het gelukkig gezakt maar nog niet genoeg dat je onder die stomme lamp uit mocht, de 6e kwam de verloskundige je prikken omdat het weekend was en de prikdienst dan weekend had, om 12:00 kwam het verlossende telefoontje, mevrouw de bloedwaardes zijn helemaal gedaald waardoor u zoontje onder de lamp uit mag en weer was ik aan het huilen want beter nieuws als dit konde ze me niet brengen gelukkig moest hij toch bijna eten dus naar 96 uur thuis en 19 uur in het zh onder de lamp hebben gelegen kon ik hem eindelijke aankleden lekker warmben konde we eindelijke genieten van ons zoontje/broertje en wat is grote zus trots, ze wil overal bij helpen en flesjes geven, ze is een hele goede grote zus,

En jij bent een hele lief en zoete baby ookal die tijd in je luier onder die lamp.