Het was februari 2015 en ik was voor de tweede keer zwanger. Lien was anderhalf en ik was alweer 20 weken zwanger van onze tweeling. Waar ik bij Lien doorwerkte tot week 36 met lichte tegenzin op mijn brommer stapte van Zaandam naar Amsterdam (ik had nog geen auto rijbewijs en het openbaar vervoer was minder comfortabel. Had ik bij deze bijzondere zwangerschap veel meer moeite om te blijven werken. Omdat de jongens de placenta deelde moest ik iedere twee weken op controle komen. Groeide ze goed en was er geen sprake van TTTS (een bloedtransfusie aandoening die bij dit type zwangerschap voorkomt en levensgevaarlijk is voor de kindjes in je buik). Door de controles bij het VUmc spraken we al langer over rustiger aan doen en misschien eerder met verlof, hetgeen niet raar is bij een tweeling zwangerschap. Ik had al langer de keuze gemaakt na mijn tweede kindje te zullen stoppen bij mijn toenmalige baan aan boekontwerpster om na mijn verlof mijn eigen grafisch ontwerpbureau te beginnen. Ik wilde het netjes afronden tijdens mijn laatste weken in loondienst en had nog ongeveer 2 weken nodig het boekproject waar ik toen aan werkte af te ronden,. helaas kreeg ik die kans niet. De signalen vanuit het ziekenhuis nam ik niet genoeg te harte door rustig aan te doen en ik kreeg een lesje nederigheid ik werd opgenomen in het ziekenhuis bij week 22. De gynaecoloog aan mijn bed vertelde, als je jongens nu worden geboren kunnen we niets voor je doen. Het was duidelijk dit is serieus. Het lange broeden was begonnen...