Deze brief kreeg ik doorgestuurd van een vriendinnetje die net zelf mama was geworden. En wat was het fijn om dit te lezen. Ik deed zo mijn best, ik wilde zó graag weten waarom ze huilde dat Dunstan babytaal mijn lijfboek werd, maar soms begrepen Bell en ik elkaar echt niet. En toen las ik deze brief... herkenning, opluchting, begrip en een verademing. En dit gun ik jou ook. 

Zondag 1 december, ik ben 41 + 1 weken zwanger, werd ik wakker met wat krampjes in mijn buik. Maar die had ik wel vaker dus niks om mij ‘zorgen’ over te maken.