Van boodschappen doen in de Albert Heijn tot een baby in mijn armen in nog geen 5 uur.

Zondag 1 december, ik ben 41 + 1 weken zwanger, werd ik wakker met wat krampjes in mijn buik. Maar die had ik wel vaker dus niks om mij ‘zorgen’ over te maken.

Na het ontbijt merkte ik dat zitten toch niet zo comfortabel meer was. Ik moest lekker blijven bewegen, dan werden die krampen vanzelf minder. Dus ik heb het hele huis stofgezogen. De was gedaan. De kastjes uitgeruimd. Zolang ik bleef bewegen was het prima te doen die krampjes.

Om 16 uur heb ik mijn moeder geappt dat ik het gevoel had dat er wel iets gebeurde maar nog niks regelmatigs of echt pijnlijk dus vast loos alarm.

Toch maar even gaan zitten bij de TV en daar zag ik op 24 kitchen een heerlijke ovenschotel voorbij komen die ik wilde gaan maken, dus om 18u met mijn lief naar de Albert Heijn.

Daar aangekomen zei hij dat het misschien beter was om iets snels te maken want het leek erop dat de krampjes toch wat meer weeën werden. Ik gaf hem toch maar gelijk en we besloten een pasta te eten.

Om 19u, na het eten, wilde ik toch wel graag richting ziekenhuis want de pijn werd nu toch iets heftiger en ik was heel erg benieuwd of het misschien toch begonnen was. Ik had sowieso om 19:30 een afspraak staan om ingeleid te worden.

Meerdere vrouwen vertelde mij dat je echt wel het verschil tussen krampen en weeën zou voelen. Maar tot dit punt voelde het hoor mij echt niet als weeën. Het voelde meer als pittige menstruatiekrampjes.

Ik liep om 19:15 het ziekenhuis binnen en heb direct mijn kamer ingericht zodat deze gezellig was voor de aankomende 2 dagen (ivm inleiden). Ik had scrabble mee, bladen en een puzzelboek. Helemaal top.

Mijn moeder en zus kwamen nog even langs om de tijd te doden en nog even een kopje koffie te drinken samen.

Om 19:30 moest ik aan de CTG liggen en alles zag er goed uit. Die krampjes bleken inderdaad weeën dus de hoop dat er toch geen inleiding hoefde plaats te vinden werd groter.

Mijn moeder en zus besloten nog wat langer te blijven omdat ze erg benieuwd waren of ik nog wel ingeleid moest worden en ik vond het eigenlijk wel gezellig dat ze er waren.

Rond 21:00 kwam de verloskundige voelen of ik mogelijk al ontsluiting had. Ze vroeg tijdens het toucheren waar ik op hoopte en ik zei “als het maar genoeg is voor een ruggenprik op korte termijn” die krampen werden nu namelijk wel snel pijnlijker. Zij keek me aan en zei dat ze me helaas moest teleurstellen. Dit ging niet meer lukken, want ik had al 8 cm ontsluiting. De verpleegkundige geloofde het bijna niet en vroeg meteen waar we de kleertjes hadden en ze begon gehaast van alles klaar te zetten.

De verloskundige gaf aan dat ze over 2 uur terug zou komen om nog eens te voelen en dat ik misschien wel even onder de douche kon gaan aangezien de weeën nu toch wel heftiger werden.

Onder de douche, waar ik kerstliedjes (last Christmas was favoriet) ben gaan zingen en ‘dansen’, kreeg ik ineens heel sterk het idee dat ik moest persen. Maar dat kon toch niet zo snel?! Na zo een 5x ‘persdrang’ toch maar beetje paniekerig geroepen en mijn moeder ging direct de verpleegkundige halen. Mijn lief en zus waren net even koffie halen, dus mama hield de wacht ;). De verpleegkundige vond het waarschijnlijk ook allemaal wat snel gaan want ze kwam maar niet en na 10 min is mama nogmaals gaan vragen waar ze bleef. Toen ze binnen kwam zat ik midden in een pers wee. Toen ze dit zag schrok ze best wel en ik moest per direct het bed in terwijl zij achter mij aanliep om me nog een beetje af te drogen.

Ik mocht gaan liggen en ze zei dat als ik wilde ik wat meer mocht toegeven aan het persen. De opvolgende wee keek ze mee en ik zag haar schrikken. Ze begon direct op allemaal knopjes te drukken en dingen te pakken. De verloskundige kwam aangesneld en zei dat het nu allemaal snel zou gaan.

Ik vroeg hoe lang het dan ongeveer zou duren ze zei “tussen de 20 en 90 minuten zal ze er wel zijn”. Nog 90 minuten deze pijn, echt niet!! Dus ik ben alles gaan geven, 2x kon ik persen per wee en na ongeveer 7x persen was ineens om 23:03 onze kleine Annabella er!

Wat een droom en wat een top bevalling!!!