al 7 jaar ben ik met de papa van Martinus. Wij hebben eerst gekozen om ons te leren kennen en wetend wat je aan elkaar hebt. Helaas heeft mijn schoonmoeder niet dezelfde gevoelens als mijn man. Je zegt wel is mijn schoonmoeder is een heks, de mijne de duivel. Elk jaar gaat ze een stap verder om ons na 7 jaar nog uit elkaar te drijven. Helaas heb ik het afgelopen 2 jaar ondervonden dat onze zoon daar deels de dupe ervan is. Mijn schoonmoeder wou graag oppassen als wij werkte en wij hadden geen bezwaar tot dé bewuste dag. Na mijn werkdag zit ik in de trein naar huis en mijn "moedergevoel" zei me dat er iets niet goed was maar wat!? Mijn schoonzus haalde me op om mijn zoon op te halen en mijn gevoel werd steeds slechter? Wij woonde op dat moment bij oom en tante in omdat ons huis in verbouwing lag. A fijn mijn schoonmoeder schrok dat ik er was maar alles was goed gegaan volgens haar? Aangekomen bij ons logeeradres maakt tante fles klaar zodat ik de kleine klaar kan maken. Ik leg de kleine aan de fles en hij verslikte zich kan gebeuren? Ff klopje en verder en helaas verslikt zich weer wat raar!? Ik knijp in de speen er zit een gat in!? Hoe waarom !? Doen antwoorden had ik al gauw ze heeft erin geknipt omdat het niet snel genoeg ging.. ondertussen is het zo opgelopen dat ik besloten heb om de kleine tot ie fatsoenlijk kan praten daar niet meer alleen blijft. Is dat gemeen ? Of sta ik in mijn recht ? Hij had voor mijn gevoel kunnen stikken