man man wat vliegt de tijd.. we zijn al 13 maanden verder, mijn meisje is ondertussen van gisteren dus 13 maanden geworden.. wat een leven in huis.. zoveel nieuwe dingen om te ontdekken.. maar mijn verhaal gaat verder van na de bevalling...

sorry voor de vertraging, met een baby van nu bijna 6 maanden.. weinig tijd... 

ohhh wat was ik blij dat ik eindelijk zwanger was.. het was al een heel rollercoaster geweest.. ik had mij een tijd ervoor ingeschreven op een forum met mensen die hetzelfde traject als ik aan het doen waren of gedaan hadden.. daar heb ik veel steun gehad.. daar was een stomme vraag, geen domme vraag.. ik was zwanger met sommige andere.. een paar die ik persoonlijk kende maar ook sommige die ik totaal nie kende.. pfff en toen begon het.. de 1 had een buitenbaarmoederlijke zwangerschap, bij een ander klopte er geen hartje op 6 weken.. ik kreeg het zooo benauwd.. schrik dat ik ons kwezeltje ook kon verliezen, had ik eerst nie aangedacht.. ik was zo bezig met zwanger worden dat ik hierover niet had nagedacht, onze familie hadden wij na de 2de bloedname direct op de hoogte gebracht.. mijn papa was me aan.het plagen da het mss een 2ling of 3ling ging zijn hihi (zit in mijn familie) toen de datum naderde voor de eerste echo.. mijn hart zat in mijn keel.. zoveel zenuwen, wist niet da dit kon hebben.. de vroedvrouw legde alles eerst uit, daar was het moment dan.. mijn vriend en ik keken elkaar aan.. de vroedvrouw zei eerst niks.. daarna zei ze.. maar dit ziet er goed uit..  ze liet zien wat alles was en ze zei het puntje dat je ziet bewegen is het hartje.. daarna hebben we het mogen horen.. pffff wat een opluchting.. we kregen een dikke proficiat.. we waren 8 weken.. kregen een fotoke mee.. ik kon nie geloven dat ons kwezeltje goed gegroeid was.. daarna kregen we de datum da ik bloed moest laten trekken voor de nip test.. paar weken verder, heb ik de nip test laten doen, amai weer wachten.. we hadden al zoveel gewacht en daar gingen we weer.. en dan weer die zenuwen erbij, zou de baby een chromosoom hebben, wat gaan we krijgen..  die week heeft zooo lang geduurd.. en daar was het dan.. ik kreeg de.melding dat de uitslag binnen was... mijn handen bibberde met het opendoen van het geslacht. mijn vriend zijn gezicht was goud waart.. 😂😂 we krijgen een meisje zei ik tegen hem.. hij met zijn hand op zijn ogen.. een meisje zei hij, ik zei ja een meisje.. hij zei tegen de hond.. wij gaan hier in de minderheid blijven zenne vriend 🤣🤣 maar we waren content.. zijn zus heeft alleen jongens en wou graag een meisje dus haar hebben we eerst gebeld.. daarna zijn ouders en ik heb als laatste mijn ouders gebeld ale mijn mama vooral.. omdat als alles.goed blijft gaan 2 x 4 generaties gingen hebben.. da maakt het wel speciaal.. ik had toen mijn vriend aan het bellen was met zijn zus de uitslag van de nip test zelf open gedaan en waren allebei opgelucht da alles in orde was..een dag later heb ik een externe vroedvrouw gecontacteerd.. ik kreeg het zooo warm.. de schrik kwam echt dichter dat er iets kon mis gaan..doem denken, das altijd ik geweest..  had al zoveel meegemaakt dat ik ook dacht dat dit ook weer ging mislukken dus met een externe vroedvrouw kon ik de echo's plannen om de 14 dagen zodat ik haar echt kon zien.. dat gaf mij rust.. ale een paar dagen toch.. ik wist nie dat je zoveel bang kon zijn.. zeker toen de 20 weken echo stilaan aan kwam.. ze zeiden dat ze dan alles meten enz.. ale daar kwam mijn doem denken weer.. ik voelde haar ook nog nie, alleen als ik ging zitten op een stoel dan kriebelde mijn buik.. op de 20 weken echo was alles in orde, de reden waarom ik haar nog nie voelde da was omda de placenta nog vanvoor lag.. ons meisje was tijdens de echo zo actief da ze het hartje nie kreeg gemeten dus moest ik week later terug gaan.. vond ik aan 1 kant nie erg want zag haar opnieuw maar wel weer de spanning, zou alles oké zijn met haar hartje.. dikwijls heb ik staan janken van de schrik.. kon ook nie echt genieten ook al had ik dit moeten doen, maar de schrik nam de bovenhand.. week later was de placenta al verschoven, was haar hartje oké en zei de gynaecoloog, je gaat haar snel voelen.. en ja hoor. paar weken later voelde ik haar meer en meer..  op den duur begon mijn buik van links na rechts te gaan.. kreeg ik dikke bulten die bewogen.. hahaha was wel grappig om te zien natuurlijk.. pijn deed het niet.. was aan 1 kant ook blij da de lente warm was en een goede warme zomer kregen.. kon ik veel met mijn buik bloot lopen.. dat had ze het liefste.. had ik een broek aan kon er schoppen da het wel pijn deed 🤣 eigenlijk heb ik toen wel beginnen te genieten maar als ik haar eens een dagje minder voelde, dronk ik iets koud of klopte lichtjes op mijn buik en dan ging ze weer mee haar poep omhoog liggen en was ze weer actief.. maar die momenten vielen zelden voor.. slapen kende ik al heel mijn zwangerschap niet door 3 x per nacht na de wc te gaan.. hahaha lieve dochter hing al op 34 weken in mijn stuit met haar hoofdje dus een echte mooie d3 was niet gelukt.... 

Juli 2020 kwamen we bij de gynaecoloog aan die ons eindelijk wilt helpen.. mijn hart brak elke keer als iemand me zei da ze zwanger waren per ongeluk, ik was ondanks wel blij voor de mensen in kwestie maar toch inwendig bleef ik janken.. 

ik heb altijd 1 kind gewild al van toen ik klein was.. op mijn 30ste leerde ik mijn huidige vriend kennen, snel beseften we dat we de leeftijd al hadden en besloten we dat ik 1 januari 2017 zou stoppen met de pil...