Je zit in je verlof en kijkt met gemengde gevoelens uit  naar de dag dat je weer het huis gaat verlaten om je weer te mengen tussen de volwassen mensen, volwassen gesprekken.. De 'grote mensen realiteit'. Na maanden thuis zitten is het soms ook weer heerlijk om aan de slag te gaan... Maar.. Waar laat je je kers verse baby????? hij/zij is nog maar zo klein. Kan je kleintje wel achterlaten en sterker nog... kan kleintje wel zonder jou?

Wij leerde elkaar kennen in 2006 en niet heel veel later vlogen de vonken er vanaf. Wauw - wat hadden we het toch getroffen met elkaar. Iemand waar je volledig jezelf kon zijn, lekker gek kon doen. Maar ook zeker een goede gespreks partner was. Ik had snel het gevoel dat ik niemand anders nodig had, dan hem. Tuurlijk had ik nog steeds mijn vriendinnen, maar naast mijn partner was hij ook met klem, mijn aller beste vriend.

Wat wordt het allemaal mooi omschreven: Borstvoeding! Altijd bij de hand, goedkoop en uiteraard het allerbeste voor je kind.

Ik kijk naar mijn slapende zoontje en aai hem zachtjes over zijn bolletje. Wat is hij gegroeid. Ik kijk naar zijn kleine vingertjes die zich in mijn shirt haken en kus zijn voorhoofd. Mijn baby, wat heb ik toch van jou genoten! Wat ben ik dankbaar dat wij dit nog eens mee mochten maken. Wie had dat gedacht, dat er toch nog een baby zou komen.