Wij hebben zonet een druk gevuld sint-weekend achter de rug. Fantastisch toch, als je bedenkt dat die goede oude man bij de hele familie langskomt om geschenkjes en kilo’s chocolade en koekjes te brengen voor die kleine eigenwijze peuter. Maar. Enkele zaken hadden wij op voorhand niet echt goed afgesproken met die man, waardoor niet alles even rustig en vooral ‘zen’ verliep. Hij bracht namelijk nog iets anders ook…: eigenwijsheid, opstandigheid en negatieve-aandachtzoekerij. Dat stond niet echt op de planning…

Het is zo ver. Wij maken nu mee wat de schrik blijkt van zowat elke kersverse ouder: The terrible Two's have arrived!

Toen mijn vrouw en ik 5 jaar geleden trouwden, besloten we om nog even met kinderen te wachten. We waren in onze ogen nog jong en hadden nog zoveel dromen! Reizen, op stap gaan, allerlei hobby’s uitproberen, … We kozen ervoor om nog even te genieten van alle vrijheid, voor de ons ‘beperkten’. Althans, zo zagen we dat toen... Nu, 5 jaar later, zijn we trotse ouders van Vic (1 jaar). En blijkt ons leven niet ‘dood’ te zijn! Integendeel, wij voelen ons met ons gezinnetje springlevend.