vandaag eens heerlijk erop uit geweest met de kids een blote voetenpad gedaan en daarna lekker wat gedronken en gegeten in de speeltuin die daarbij hoort. Vind het altijd mooi te zien hoe kinderen genieten van de kleine dingen! Wij als ouders zijnde kunnen zoveel leren van onze kids. Terwijl ik zit te genieten van een spelende en klimmende dochter en een door het gras rollend klein binkie., hoor ik tegenover me alleen maar negatieve reacties van een stel ouders op hun kinderen echt een cursus positief opvoeden zou geen overbodige luxe zijn. in een kwartier heb ik toch wel erg vaak gehoord tjonge wat ben je dom, stom, idioot,dik en ga zo maar door. Mijn dametje (net 4 jaar) schreeuwt (nadat er voor de zoveelste keer wordt gezegd: wat ben jij een stomme idioot!) mam dat mag je toch niet zeggen dat is niet aardig he? dus ik zeg rustig nee dat is zeker niet zo aardig, waarop de vader van de betreffende kinderen zich op mij richt en vraagt waar ik me mee bemoei en krijg ook wat woorden naar mij hoofd geslingerd die niet voor kinderoortjes bestemd zijn. Ik vraag of hij zich wel een beetje wil in houden en op zijn taal wil letten omwille van de kinderen. Intussen is Binkie heerlijk in het gras in slaap gevallen en dochterlief speelt met de dochter van meneer heethoofd, nadat meneer klaar is met zijn relaas vraagt hij nog een keer waar ik me mee bemoei en als antwoord geef ik dan: ik bemoei me nergens mee maar gaf alleen antwoord op de vraag van mijn dochter wij leren haar namelijk dat je met positiviteit meer bereikt! (tenminste dat proberen wij) intussen geef ik mijn dochter nog even een compliment omdat ze iets knaps doet. Meneer is inmiddels wat afgekoeld en ik vraag rustig of hij nog iets op zijn hart heeft wat hij  kwijt wil nu hij toch bezig is. ik kom altijd heel rustig over, maar van binnen pff het liefst wilde ik nu weg. Meneer vraagt aan mij waarom ik zo rustig blijf en niet gelijk in de aanval ga: nou ja ik voel me  niet aangevallen en we zijn op een plek waar kinderen zijn dus is het aan ons volwassenen om te laten zien hoe je met elkaar om gaat toch? zo kwamen we van een (soort van) discussie in een goed gesprek over opvoeden, tuurlijk het is soms moeilijk,  maar als je juist de positieve dingen ook benoemt en ziet is het ook heel leuk. het is geweldig om je kind te  zien glunderen als je ze een complimentje geeft. grappig hoe deze dag is gelopen ik heb me eerst dood zitten ergeren aan het gedrag van deze ouders en heb een poosje later een goed gesprek over positief opvoeden meneer vond het reuze interessant (hihihi had ik toevallig nog info over positief opvoeden in mijn tas) Het is  een leuk gesprek geworden onder het genot van een kopje koffie. Ik vond het mooi te zien dat de vader zijn kids ineens vroeg hoe het voor hun was als zij zo negatief benadert werden, het antwoord kunnen jullie vast wel raden dat vonden ze niet leuk. Vader zei sorry daarvoor....slik. We hebben nog een poos zitten praten moeder zat er ook bij maar bleef meer op de achtergrond maar gaf aan het ook interessant te vinden. Soms sluipen dingen er "gewoon" in en is het normaal geworden om alleen negatief te doen veranderen is moeilijk maar kan heel leuk zijn. Beide ouders hebben zelfs geprobeerd complimentjes te maken en voornamelijk op positief gedrag te reageren en zagen de koppies van hun kids eerst keken de kids nogal van: hmmmm wat doen jullie nou en later zag je ze ook glunderen echt geweldig!! Bijzonder hoe zo'n dag dan kan lopen, zit je ineens met wildvreemden te praten. Ik vond het erg mooi hoe het gelopen is. ik had eerst mijn oordeel al klaar over deze mensen (tja helaas is oordelen mens eigen) maar na een goed gesprek heb ik dat bij kunnen draaien. Na een poos werd het toch tijd om naar huis te gaan en hebben we afscheid genomen ik heb ze het allerbeste gewenst en hoop dat ze op positieve voet door gaan al is het maar dat ze de woorden dom, stom, dik en idioot niet meer noemen. Ik ben blij dat ik niet zo'n heethoofd ben die zich gelijk aangevallen voelt anders was de middag heel anders gelopen en had ik een mooi gesprek gemist. wauw wat een mooie bijzonder middag!!

Onze dochter wordt erg verwend door haar opa en oma en wij vinden dat erg vervelend, tuurlijk af en toe een boekje of iets van kleding prima goed het is dan de smaak van opa en oma oke daar kunnen we nog wel mee leven die kleren zijn dan gewoon om naar hum toe aan te doen. Maar nu is het geval dat als mijn dochter vraagt wanneer ze weer naar opa en oma gaat ze er al gelijk achter aan vraagt wat ze dan weer zal kopen of krijgen. Dat is 1 ding waar we problemen mee hebben want dat is natuurlijk niet de bedoeling. Maar ze krijgt ook veel te dure dingen zo heeft ze een gloednieuwe fiets gekregen gewoon zomaar!! als ik dan zeg een tweedehands fiets is goed genoeg dan schijnen die volgens hun net zo duur te zijn hmmmm geen idee waar zij zoeken maar goed een flinke discussie over gehad. laatst kwam ze thuis met nieuwe schoen punt 1 ze waren echt vreselijk lelijk echt niet ons ding en punt 2 ze hadden het prijskaartje vergeten te verwijderen die schoenen waren 90 euro!!! ongelooflijk ik wist niet wat ik zag en dan punt 3 ze waren veel te groot. Oke mama moet maar weer bellen waarom zulke veel te grote en te dure schoenen? haar andere schoenen zijn te klein (uuh die waren vorige week gekocht gaan alleen nog wat stug aan) en haar voeten waren opgemeten daar kwam deze maat uit. oke 3 maten te groot? maar waarom zo duur? nou dat valt toch wel mee was het antwoord? en dan nog even de sneer: tja dat is dan dus het gevaar als je iets aardigs doet voor een ander! auw die opmerking kwam hard aan. ik heb mijn best gedaan om mijn punt duidelijk te maken, maar op een of andere manier is dat niet gelukt. je krijgt dan ook nog we mogen toch wel laten zien dat we haar lief vinden. tja als dat tegenwoordig zo moet i.p.v een dikke knuffel of gewoon zeggen ik vind je lief dan weet ik niet of ik het nog prettig vind dat ze daar nog  elke week heen gaat. de fiets en de schoenen zijn maar twee voorbeelden en is nog veel  meer op te noemen, maar veel te veel en te duur voor tussendoor cadeautjes. Ik heb er dus wat van gezegd dat wij het niet fijn vinden en dat viel niet goed. Hoe zouden jullie hiermee omgaan en hebben jullie nog tips misschien? 

Ken je dat......ondanks dat het je eigen kind is en je hem kent, je toch onzeker wordt als mensen een opmerking maken? Begin van het jaar moesten we helaas naar een nieuwe kinderopvang we zaten op een kleinschalige opvang met altijd dezelfde "juffen"en nu op een groot kinderdagverblijf (wij noemen het af en toe al de opvangfabriek) met heel veel verschillende "juffen". Binkie is de jongste van de groep en de meiden vinden hem dan ook helemaal leuk en lief. Keer op keer krijg ik de vraag: hoe oud is hij nou? nou inmiddels is hij 7,5 maand jong. stilte en dan ooh dan was hij zeker flink prematuur? nee ook niet wel dysmatuur. tja ik dacht dat hij veel jonger was. hij oogt jonger is dan de reactie weer.Nou ben ik zijn moeder natuurlijk en heb ik een blinde vlek ik ken hem niet anders, maar toch komt dan de twijfel zou er dan toch wat zijn? Ook kreeg ik vaak te horen och is hij nu weer ziek geweest hij ziet er nog wel ziekelijk uit och en hij is ook afgevallen he?! uuuuhh oh shit heb ik signalen gemist bij mijn Binkie? nee! toch? Hè bah, hoe doen die meiden dat toch? ze krijgen mij aan het twijfelen over mijn eigen kind!  wat is er aan de hand? Gelukkig eindelijk zag ik de "vaste"juf van Binkie zij was ook zijn juf op de andere opvang. Even een gesprekje met haar dat ik het heel vervelend vind elke keer dezelfde vragen en dat commentaar en even vragen hoe zij erover dacht. Tja hij is mager, maar zij kent hem ook niet anders. Ik ga hem wel weer even een keertje wegen op het cb. Ook zij had van haar collega's vaak de vraag gehad of Binkie weer ziek was geweest omdat hij er zo vermoeid en ziekelijk uit ziet. oke hij heeft een lage weerstand en is vaak verkouden af en toe benauwd, maar echt ziek nee dat niet. Slapen is ook niet echt een hobby, er valt in deze grote wereld veel te veel te ontdekken hij is een echte nachtbraker dat zal een reden zijn waarom hij er zo vermoeid uit ziet. toch? echt, ik verbaas mezelf er over hoeveel onzekerheid en twijfel ik hoor in mijn eigen stem. Hallo, ik ken inmiddels mijn kind toch wel! hmmm of toch niet let ik dan toch niet goed op heb ik dan echt signalen gemist? De juf denkt dat het beter is als ik hem weer eens even laat nakijken op het cb. Wat een geluk ik werk daar zelf dus op mijn werkdag haalt lief de kindjes op en komt even gezellig langs. nou eerst maar eens even wegen ja niet veel aangekomen maar toch wel wat hij zit nog altijd op de onderste lijn van de groei ach als je kijt dat hij ver onder die lijn is gestart valt het best mee, even zijn  lengte ook maar doen poeh wat een lange vent is het ook ver boven gemiddeld. nou dat is wel te zien. Ik laat een collega naar hem kijken, zij heeft hem heel in het begin gezien dus gaat er in principe blanco in, op een of andere manier zijn we gespannen, ze kijkt hem grondig na en wij zijn stil (nou daar moet je nogal wat voor doen hoor ). En dan zegt ze nou hij doet het super hoor hij groeit, hij beweegt veel, hij eet,drinkt en zijn ontwikkeling gaat als een speer, hij heeft geen spek echt geen vetreserves, hij heeft een lage weerstand  en hij heeft blauwe randen onder zijn ogen van het slechte slapen, maar ja daar doe je niks aan. Ik laat een zucht van opluchting ontsnappen gelukkig ik heb geen signalen gemist, ik ken mijn toch wel. 

Ik zag het al helemaal voor me een avondje voor mezelf aaah heerlijk, mijn lief op pad, dametje en binkie op bed en mams lekker op de bank met een mok thee en gewoon even niks........Helaas! het is nu bijna 22.00 uur en ik heb eindelijk mijn mok thee. Eind van de middag kwam het dametje terug van de oppas met een gat in haar hoofd en was dus erg verdrietig zodra ze mama zag met dikke tranen vertelde ze me wat er was gebeurt en dat ze een heel zeer hoofd had en dan was vandaag ook nog het huisdier dood gegaan van de oppas dat was dus een heftige dag in het leven van een bijna 4 jarig dametje. Ze heeft dan ook alles eruit gegooid wat ze maar in zich had al huilend even flink staan stampen op de grond deed haar goed toen werd ze weer een beetje rustig. Na het eten mocht ze helpen met Binkie in bad doen en in bed leggen en daarna zelf onder de douche en naar bed want na zo'n dag was ze daar wel aan toe. welterusten kindjes mama gaat de troep opruimen en aan haar welverdiende mok thee. En dan....MAMAAAAAAA!!! mijn pleister laat los dus naar boven pleister plakken en toen kon het dametje slapen. Onderweg naar beneden kijk ik nog even bij Binkie en merk dat hij niet echt "normaal"ademt ach het zal wel zijn omdat hij verkouden is,nou hup naar mijn thee. hehe mama zit en dan gekrijs, een raar gekrijs over de babyfoon ineens kan ik rennend de trap op, mijn binkie ligt hees krijsend, gillend snakkend naar adem in zijn bedje dit is de tweede keer in korte tijd. mezelf even bij elkaar rapen en proberen rustig te blijven voor de kleine bink hij begint te hoesten een blaffende hoest en een gierende ademhaling ondanks dat ik rustig kan blijven vind ik het eng en baal ik dat ik alleen ben. ik heb inmiddels de douche aangezet. Ik merk dat binkie erg koud aanvoelt dus maar gauw de kleertjes uit (die hij inmiddels door het hoesten heeft onder gespuugd) bij mama onder de trui en proberen hem weer even warm te maken als hij weer wat warmer aanvoelt ga ik even samen met hem onder de douche en zie ik weer die mooie glimlach nog even een diepe zucht en ja hoor daar is mijn binkie weer. schoon en fris neem ik hem maar mee naar beneden en mag hij samen met mij op de bank door brengen waar hij nog 2 keer een fikse hoestbui heeft gehad dat we ons weer om moesten kleden. ook af en toe nog even bij het dametje gekeken want je zit toch niet lekker maar het lijkt erop dat ze geen hersenschudding heeft. Nu ligt binkie nog steeds bij mij en vind ik het moeilijk om hem in zijn eigen bedje te leggen wat nou als ik hem niet hoor mocht hij weer zo'n aanval krijgen.... is toch niet zo raar? Het was een hectisch avondje waar ik dan nu eindelijk mijn mok thee heb, ik zal zo binkie ook in zijn bed leggen en dan maar zelf proberen te slapen. Een avondje echt voor mezelf ach dat komt wel een andere keer ...............................

Onze dame heeft een jaar geleden een loopfiets gekregen nou dat was wat ze vond dat geweldig maar ook ooh zo spannend, erop zitten? nee dat deed ze niet dat was veel te spannend nou dan maar in de kamer laten staan elke keer stond ze voor de loopfiets te kijken en raakte het dan met 1 vinger aan maanden lang stond de loopfiets te pronken in de kamer. Iedereen die op visite kwam liet ze vol trots haar vet coole gave fiets zien, maar nog altijd niet erop gaan zitten. op een gegeven moment zag ze dat haar nichtje er wel op wilde, ojee dat was gillen: neehee die is van MIJ!!! Ze klom heel snel op de fiets en hups weg was ze snel de deur open gedaan en ze ging haar gang alsof ze nooit anders had gedaan. Het was gedaan met de rust, nu moest er elke dag flink gewandeld worden (althans voor mams) en dametje op loopfiets mee ze had het helemaal onder de knie. De heuvels af is natuurlijk het leukst voetjes omhoog en gaan! joehoe gillend van plezier klimt ze nog een keer "omhoog"best zwaar met die kleine beentjes maar het lukt. joehoe!!! en nog een keer en ......Ze gaat superhard!! Afgelopen weekend had ze er genoeg van en kwam s'morgens heel vroeg (4.15 uur) in de nacht bij ons bed staan en zegt:"mam, ik had bedacht dat ik zo graag op een trapperfiets wil, mag dat mam?" Ja hoor schat dat gaan we morgen doen maar nu eerst even slapen. Gelukkig is ze weer gaan slapen maar om half 8 stond er een kleine stuiterbal naast het bed: "ik ga fietsen, ik ga fietsen! Ik mag op een trapperfiets! cool! Het ontbijt is naar binnen gepropt, de koffie naar binnen gegooid en hup daar ging de dame samen met papa oefenen. Mam? kom jij zo ook kijken ik vind het wel een beetje spannend? Tuurlijk als Binkie wakker is komen wij ook. Gelukkig was Binkie al snel wakker dus snel kijken hoe het oefenen gaat. In de verte zie ik een een kindje heel hard fietsen en wat schetst mijn verbazing? het is ons dametje ze fietst alsof ze al heel lang kan fietsen met een grote glimlach. KIJK, MAM KIJK DAN!! Het kostte nog geen 5 minuten ze moest even uitleg hoe ze het moest doen: goed voor je kijken, beetje lopen en dan de voetjes op de trappers en trappen maar papa hoefde maar 1 keer met haar mee te lopen en haar vast te houden ze stopt en zegt: Pap let op hè, nu ga ik het zelf doen. Papa dacht dacht jaja dat zal, maar zei: oké schat probeer het maar en ja hoor daar ging ze, zelfs de bochten maakt ze goed ze houd haar balans goed en wil natuurlijk niks anders doen dan fietsen! Wij zien dus het bewijs dat een loopfiets goed is voor de balans en het blijkbaar een stuk makkelijker is om te leren fietsen zonder eerst zijwieltjes te gebruiken. Wij zijn dus uiterst tevreden over het gebruik van een loopfiets

Wauw wat een verassing! Blog van de week met mijn blog: "Binkie gaat vooruit." Al snel werd er een pakketje gebracht zuslief was reuze nieuwsgierig en pakte het snel uit. Haar reactie: aaaah cool! auto's voor Binkie!! Het liefst had ze Binkie uit bed getrokken, maar helaas dat mocht niet. Een uurtje later is Binkie wakker en het eerste wat hij ziet? yep zijn nieuwe coole auto's en een grote lach verschijnt op zijn gezicht, eerst even wat snacken en een slokje drinken en dan is het eindelijk zover: lekker op de grond spelen met fisher price stack n surprise blocks. Tjonge wat een lol! Het maakt geluid als je er op drukt en het rijd ook nog weg als je er tegenaan "drukt" je ziet Binkie genieten en zijn lach wordt steeds groter en zijn ogen worden groot van verbazing. Met de surprise blocks auto's vermaakt hij zich dus prima het is dus leuk, maar ook niet geheel onbelangrijk het is een goede stimulans om nog meer vooruit te komen en rondjes te draaien. Dus mama plaats bedankt hier zijn we erg blij mee!

Zo er is heel wat gebeurt in het jonge leventje van onze Bink, inmiddels is meneer 7 maanden en ontwikkeld zich ineens in een super rap tempo! We hebben ons vreselijk zorgen gemaakt over zijn ontwikkeling hij had toch echt wel een achterstand en teveel spierspanning op zijn beentjes. We hebben fysio aan huis gehad en ook zij maakte zich wel zorgen maar zag het positief in het zou alleen langzaam gaan dus geen hoge verwachtingen, fysio kwam regelmatig even aan huis om te kijken of hij al iets vooruit ging. Helaas ging onze fysio ergens anders werken en kwamen wij dus weer op een wachtlijst nou  ja we gaan "gewoon" lekker verder met oefenen, masseren  en af en toe lekker zwemmen. Kleine bink geniet volop van het zwemmen je merkt dat hij dan eindelijk zijn ontspanning vind zijn gezichtje spreek boekdelen. de oefening thuis: op de buik liggen vond hij 10 keer niks zelfs met huilen tilde hij zijn hoofd niet op, nee de kleine slimmerik draaide gewoon zijn hoofd op zij, omrollen met hulp vond hij wel geweldig maar ja als je dan zelf je hoofd heel hard mee draait ziet de wereld er natuurlijk heel raar uit en daar moet je wel om lachen. wij zagen hem wat lichamelijke ontwikkeling niet vooruit gaan, maar op een gegeven moment maakte ik me daar eigenlijk geen zorgen meer over en dacht het komt echt wel wanneer hij er klaar voor is hij geniet op dit moment van de aanrakingen van papa, mama en grote zus (die helpt ook altijd mee).En ja hoor het moment is daar!! Kleine bink heeft bedacht dat de wereld er een stuk mooier en leuker uit ziet als je op je buik ligt en hij draait alsof hij nooit anders heeft gedaan en dezelfde dag heeft hij ontdekt dat je ook nog vooruit kan komen als je op de grond ligt en je wil dat leuke gekleurde ding ook zien waar juist net je zus mee speelt! Wij keken natuurlijk vol verbazing naar onze bink, hij keek ons aan van nou ja zo bijzonder is dat niet hoor en ging met een grote gierende lach weer verder vooruit. De fysio belt natuurlijk dan ook net, nou ons plekje hebben we maar afgestaan. ons Binkie komt er wel!! 

Hier thuis een dame die in mei 4 jaar wordt die echt uitdaging nodig heeft, ik bedenk regelmatig moeilijke knutselwerkjes of nieuwe spelletjes en andere dingen maar mijn ideeën zijn op. hebben jullie ook zo,n peuter/kleuter thuis? wat doen jullie om hem/haar uit te dagen?

zijn jullie kids rond deze tijd van het jaar ook zo moe? onze smurf van 3,5 is echt heel moe rond 10 uur zit ze al te gapen en begint te hangen smiddsags een tukkie doen is er niet meer bij ook niet nu ze zo moe is. moeten we naar de huisarts of is het gewoon de tijd van het jaar?