Ik heb enorm getwijfeld of ik mijn blog hierover zou gaan delen. Ik merk dat dit een gevoelig onderwerp is. Toch deel ik deze blog over iets wat niet direct over mijn kindjes gaat maar wel iets wat mijn kinderen aan gaat. Dit doe ik omdat ik er trots op ben en wil laten zien dat een klein dorpje iets groots kan doen! Een blog over het aanpassen van het feest / de traditie waar wij trots op zijn, ons Sint Piterfeest.

Noël en Vive tellen de nachtjes al af want over een paar dagen zitten we er weer midden in! Schoentjes gevuld met chocoladeletters, schuimpjes, pepernoten en cadeautjes. Ja wij vieren een soort van Sinterklaas in februari!

Vanavond viert bijna heel Nederland pakjesavond maar wij niet, voor ons is dit een gewone doodnormale donderdagavond. Wij zetten geen schoentjes, zingen geen Sinterklaasliedjes en kijken geen Sinterklaasjournaal. De beste man komt niet bij ons thuis want Sinterklaas rijdt elk jaar weer stilletjes ons huisje voorbij! Dus wanneer heel Nederland zich bezighoud met de Sinterklaasgekte zijn wij al bezig met de kerstvoorbereidingen want de kerstman vergeet ons gelukkig nooit.