De eerste paar weken zonder jou..
Ik kreeg reacties van is het niet eens tijd om te gaan werken, een maand na overlijden van mijn zoon..
De weken na het overlijden en afscheid nemen van onze zoon, waren moeilijk. De kerstdagen konden me gestolen worden, mocht gauw voorbij zijn. Bij iedereen gaat alles gezellig en vrolijk door, maar bij ons.. Bij ons stond de wereld stil.
Met lege handen thuis komen & het regelen van de uitvaart
Dan krijg je een boekje voor je neus en moet je een kistje uitzoeken...
De rit naar huis was verschrikkelijk, zaten we dan, met een lege maxi cosi, waar ons zoontje maar 2 keer in heeft mogen liggen. Mijn man en ik waren allebei stil, zeiden nauwelijks wat tegen elkaar, en bij mij bleven de hele rit de tranen stromen. Ik durfde toen we thuis kwamen eigenlijk helemaal niet de auto uit te stappen, want ondertussen wisten er vele al van het overlijden van onze zoon. Ik ben toch gauw naar binnen gelopen, en mijn man en ik gingen direct door naar boven, we waren allebei op, moe van 2 dagen geen slaap, uitgeput, kapot van verdriet. We kropen tegen elkaar aan, vielen elkaar in de armen, en zijn zo even samen in slaap gevallen. Na 1,5 uur slaap moesten we de uitvaart gaan regelen.
De nacht dat we afscheid moesten nemen van ons zoontje.
De artsen konden niks meer voor ons betekenen, geen enkele medicatie sloeg aan.
20 december 2019, kwamen wij 's avonds met spoed in het Wilhelmina kinderziekenhuis weer terecht, weer een opname. We kwamen op de afdeling , waar Daley net was binnen gebracht.
Thuis..daar waar jij hoorde, bij ons
Maar helaas mocht jij maar een weekje bij ons zijn.
De rit naar huis, spannend wel. We moesten een uur terug naar huis rijden, en voor jou allereerste ritje best wel lang, en mama had het zweet nog net niet op haar rug staan, zo spannend. Want ja je was zo kwetsbaar nog. Zo klein, in je mooie berenpakje, die wel te groot nog voor jou was haha. Je had in de kleertjes maatje 44,die zaten zelfs nog ruim, en dat berenpakje was maatje 50. Maar oooohh wat was je schattig in dat pakje!
Dubbele liesbreuk & eindelijk na 13 weken mee na huis
Yess! Na 13 lange en zware weken naar huis
Na de hartkatheterisatie deed jij het zo goed ,het zelf ademen en je flesjes drinken en de morfine was gestopt, net als de TPN( extra stoffen en vetten), dat jij daarom mocht verhuizen naar een andere afdeling, afdeling ‘Leeuw’. Hier moest je nog een weekje blijven en daarna mocht jij dan eindelijk met ons mee naar huis. Je had heel veel last van krampjes, boos en verdrietig werd je ervan, maar ook omdat je een dubbele liesbreuk had deed het jou veel pijn. Erg onrustig was je hiervan.