Ruim 3 weken terug was ik het helemaal zat!!
Het niet gewoon normaal kunnen meedraaien en dingen doen met mijn kinderen die ik wil doen.
De simpele dingen zoals schommelen samen met de jongste of samen van de glijbaan af... nee dat gaat niet. Want ik pas er gewoon niet tussen!! Voetballen met mijn 2 jongens?? Na een paar minuten sta ik uitgeteld naast het veld. Nee dat gaat het dus daarna ook niet meer worden. Na heel lang andere dingen de schuld geven toch echt tot het besef gekomen dat als ik dat allemaal wel wil doen er toch echt zelf hard voor moet gaan werken. En dat besef kwam pas 3 weken terug. Eigenlijk heel erg. Maar het besef is er nu. In Januari al gestopt met roken en dat was al een prestatie op zich. Maar Doordat mijn stofwisseling daarna heel anders werd zaten er zo 20 kilo extra aan. goh wat baalde ik daarvan zeg. In het kort ik was voor de zwangerschap van de jongste 50 kilo afgevallen en dan was ik nog eigenlijk te zwaar. die 20 er weer bij was echt een tegenvaller. Helaas door lichamelijke mankementen kan ik niet fietsen en klimmen enz. Dat weet ik en kan ik mee leven Heb alleen de afgelopen tijd alles beetje op zijn loop gelaten. Maar nu... 3 weken terug was ik het zat.Heel zat. Spuug zat. En het roer omgegooid. Slechte eten eruit en gezond eten erin. De eerste 2 weken vooral op de voeding gelet. 6x per dag wat eten en tussendoor vooral water drinken of thee zonder zoetstoffen. Na 2 weken merkte ik dat ik al meer energie kreeg en ben de trap wat vaker gaan nemen naar beneden en boven als ik de jongste niet bij me had( met de jongste duurt het een half uur om 6 verdiepingen omhoog te komen ;) ). Daarnaast thuis oefeningen gaan doen. En ik voel me er eigenlijk alleen maar beter en beter door. Heb meer energie, slaap beter, beter gehumeurd en kan ook meer hebben van de kinderen. De oudste doet met sommige oefeningen mee en dan lachen we vooral heel veel hihi. Mijn grootste verbazing was de weegschaal. met precies 3 weken tijd zijn er al 6 kilo af. tientallen centimeters in totaal er af en een kledingmaat naar beneden. Ik heb nog een lange weg te gaan en het vergt veel discipline maar tot nu toe gaat het aardig allemaal. Mijn gewicht toen ik 3 weken terug begon.... (veel te veel ik weet het) 120 en nu op de 114. Ben toch wel al een beetje trots op mezelf. Zijn er meer mama's met dit probleem? 

Ik was 16 jaar toen in door de pil heen zwanger werd. Geloof mij dat was zeer zeker niet gepland. Maar het was toch echt zo. Ik had op dat moment net een "relatie". Was veel te vroeg allemaal. Maar vanaf het moment dat ik het was ben ik er totaal voor gegaan. Heb zelf voor mijn zoontje gezorgd. Ging naar school en werkte. De relatie die was niet ideaal. Verre van. Stond er eigenlijk alleen voor. Op het schoolplein werd mijn moeder voor zijn moeder aan gezien. Dat stak wel maar begreep het ook wel. Maar nu is hij bijna 12 jaar. En goh zeg dat maar eens tegen mensen. Na de standaard vraag hoeveel kinderen heb je komt de vraag hoe oud zijn ze. Dat antwoord is dan bijna 12 en bijna 2 jaar. En dan standaard het antwoord "goh je was er ook vroeg bij" , "was dat niet heel erg moeilijk" en "heb je dan nog wel kunnen stappen en genieten enzo?". Joh dat weet ik ook wel. Is het zo raar een jonge moeder die wel zelf voor haar kinderen zorgt en daar nooit een probleem mee heeft gehad!. Nee heb het stappen nooit gemist! Nee zo moeilijk was het niet. Ben voor 1000% voor mijn kind gegaan. Heb het zelf gedaan en is mijn verantwoordelijkheid! Zo moeilijk is dat niet!. Ja heb het afgelopen 2 jaar veel bijgeleerd en anders gedaan met de 2e qua dingen die ik bij de 1e nog niet wist. Maar ligt dat aan mijn leeftijd? Nee denk het niet! Geen enkele eerste keer ouder weet alles. Dat ligt niet aan de leeftijd vind ik!