Ik liep met mijn kleine meid in de stad gister. Lekker weer, gewoon even wandelen.  Voor ons liepen twee volwassen vrouwen (ik denk zussen) met een jongetje van ongeveer 2,5. De moeder had het zo druk met kletsen dat ze geen oog had op haar zoontje die een meter achter haar liep.

Mijn familie woont wel een eindje van mij vandaan waardoor ik niet snel kan vragen of mijn zus even langs komt om met me te praten. Wie wel dicht bij mij woont.. zijn mijn ex-schoonouders waar ik toen even geen behoefte aan had om mee te praten. Zij hebben uiteraard niks met dit alles te maken, maar ik vind het lastig om mijn woede en frustraties te uiten tegenover de ouders van mijn ex.

Al 7 jaar ben ik samen met mijn vriend, en vader van mijn dochtertje. Mijn vriend is buschaffeur en werkt dus al gauw 7 dagen per week. Soms van 's ochtends vroeg tot 's avonds laat, maar af en toe ook halve dagen. Hierdoor zie ik hem vrij weinig en dat vind ik erg jammer. Mijn dochter merkt dit ook, ze vraagt minstens 5 keer per week waar haar vader is, dat zegt al genoeg.. Elke dag kom ik wel met leuke ideeën voor uitstapjes zodat we even samen kunnen zijn. Maar meneer wijst dit altijd af, of hij heeft al plannen met zijn vrienden, of hij moet werken. Ik vind dit nu zo vervelend worden.