Ik denk dat dit wel de blog is die ik het allerspannendst ga vinden om te delen, nog vele malen spannender dan de rest. Dit is iets waar ik mij zo vreselijk rot om heb gevoeld, en nog steeds. Iets waarvoor ik mij heb geschaamd omdat ik dacht geen goede vrouw te kunnen zijn of geen pijn te mogen hebben van dit verlies omdat het zo jong was. Maar dat is helemaal niet zo, en daarom vind ik het meer dan nodig dit te delen. Toevallig, en erg confronterend is het deze maand ook de childloss awareness month en hebben we vorige zondag allemaal een (digitaal) kaarsje aangestoken op wereldlichtjesdag.