We gaan al een aantal jaar met mijn ouders naar Oberau in Wildschönau. Een klein ski-gebied in Tirol. Het is dik 900 kilometer dus een mooie afstand om in een dag te overbruggen. Ik zeg altijd bij München de grens over en dan eerste berg linksaf. 

Als je eenmaal kinderen hebt weet je pas hoe het is om samen met kinderen boodschappen te doen. Toen je nog geen kinderen had zag je wel vaker anderen in de supermarkt met kinderen. En laten we er niet omheen draaien iedereen heeft wel eens een ouder getroffen in de supermarkt met een kind dat niet wil luisteren of een driftbui heeft in het gangpad. Toen ik nog geen kinderen had dacht ik dat gaat mij niet gebeuren, ik ga mijn kinderen in bedwang houden en duidelijk uitleggen hoe het werkt en daar hoort bij dat ze gewoon luisteren en geen driftbuien hebben. Inmiddels weet ik beter :). Want inmiddels heb ik twee prachtige lieve meiden. En ze zijn echt hartstikke lief en ik houd zielsveel van ze. Maar ze kunnen ook gerust een driftbui hebben in de supermarkt. Vooral met de oudste heb ik dit al vaker meegemaakt. Het wel of niet mogen hebben van een klein winkelkarretje of een zelfscanner voor zichzelf is vaak net een trigger om even helemaal los te gaan. En ik weet ook wel dat die kleine monstertjes dit nodig hebben om zichzelf te ontwikkelen en herkennen wie ze zijn en wat ze willen. Maar af en toe hoop ik toch ook dat ik alles onder controle heb en er geen gejammer in het gangpad plaatsvindt. Eigenlijk wil ik haar dan ook gewoon in het gangpad laten uitrazen, maar voor de overlast voor anderen en het gestaar wil ik toch ook weer dat het gelijk ophoudt en dat ik m'n kind binnen no time kan sussen. Vaak denk ik, ik kan sneller zonder twee kinderen boodschappen doen en dan is er ook geen gedoe. Maar af en toe samen met de kinderen boodschappen doen is ook gewoon gezellig. En als je ze laat meehelpen en zelf dingen in de winkel opzoeken of in het winkelwagentje leggen, dan zijn ze meestal zo zoet als wat. Dus voor mensen zonder kinderen, die denken geen haar op mijn hoofd. Het is en blijft geweldig kinderen en ook als ze mee gaan boodschappen doen :). 

Op dinsdag heb ik mijn mamadag. Natuurlijk elke dag ben ik mama maar de andere doordeweekse dagen werk ik en gaan de kinderen naar oma's en de kinderopvang. Mijn mamadag is zo'n dag dat ik rustig aan doe met de meiden en nog even langer in bed blijf liggen. Ontbijten en dan bijvoorbeeld een rondje lopen via de bakker of de speeltuin. Thuis lekker schilderen, tekenen, een spelletje spelen, puzzelen en voorlezen. Zo'n dag die gewoon in het teken van de kinderen staat. Maar op die dag denk je ook weleens, ik moet nog even de was doen en de vaatwasser uitruimen en stofzuigen en wat er verder maar in huis moet gebeuren. Eigenlijk heb je er geen zin in, maar om alles door te laten gaan is het soms toch wel handig om even de handen uit de mouwen te steken. Gelukkig slapen mijn kids nog wel even tussen de middag, zodat je nog even wat kunt doen zonder dat een van de twee om aandacht vraagt, huilt omdat ie is gevallen of wat wil eten of drinken. Maar vooral is zo'n dag gewoon lekker genieten van die twee grote schatten die mijn dag elke dag top maken met hun grote glimlach en dikke kussen en knuffels. 

Het zonnetje schijnt en het belooft een mooie winterdag te worden. We gaan gezellig met vrienden en de kids naar Wildlands. Altijd gezelligheid met elkaar en de meiden hebben een hoop lol samen. Het is een rustige dag in Wildlands, misschien doordat het winter is. Wij hebben in elk geval het geluk dat we daardoor rustig kunnen rondlopen en kijken op plekken waar het in de zomer rijen dik staat. Langs de vlinders, via de olifanten en dan door naar Jungola. We geven een paar papegaaien wat eten, dat je kunt kopen. De meiden vinden het wel spannend, maar durven zelf het bakje ook vast te houden. Hierna kunnen we zonder te wachten een rondje maken in de rondvaartbootjes door de jungle. De meiden leven zich nog even net als apen uit in de loopbruggen en netten die in de jungle hangen, waarna we naar Serenga gaan. We komen eerst langs de geiten. Als we alleen een uur naar de geiten zouden gaan, zouden de kids ook tevreden zijn. Maar we gaan toch verder, waar we een leeuw buiten zien en luid horen brullen. Helaas zijn de leeuwinnen en hun jonge welpjes niet buiten, daarvoor moeten we een andere keer maar terugkomen. De meiden willen heel graag een rondje maken in zoals Nora zegt de 'trein' (het is een vrachtwagen, maar wat maakt het uit). Er staan bijna geen dieren op de savanne, de meeste dieren kunnen we wel in hun stal bewonderen. Het maakt het rondje in de 'trein' niet minder leuk, eigenlijk willen de meiden wel nog een rondje. Na de apen en de stallen van de savanne dieren wordt het tijd om te gaan. Inmiddels wordt het ook kouder door de wind en de zon die verdwijnt achter de wolken. De meiden zijn moe en vallen onderweg naar huis heerlijk in slaap in de auto. Kortom een heerlijke dag!