Het begon allemaal op dinsdag 12 Januari waar ik niets vermoedend op de bank lag te netflixen , want ja meer dan liggen ging haast niet meer. ( iets met een tonnetje rond ) Ik zou die dag naar de verloskundige gaan voor een controle. Ik verwachte hier niet veel van omdat ik me niet anders dan anders voelde. Behalve dat ik af en toe wel wat voelde druppelen tussen mijn benen. Ik dacht aan wat lichte urine verlies aangezien de baby al lekker ingedaald was. Tijdens de controle maakte we een afspraak voor een week later om eventueel te gaan strippen , dat was echter niet nodig want rond 23:30 kreeg ik enorme steken in me buik. Eerst dacht ik nog dat ik misschien naar het toilet zou moeten want ja ook zwangere vrouwen poepen. De steken bleven aanhouden en ik wist eigenlijk niet zo goed hoe ik moest zitten of liggen. Slapen was helemaal een no go want dat deed ik al 3 weken niet meer. Manlief daarin tegen was alles aan de binnenkant van zijn ogen aan het bekijken en had niets in de gaten. Top vent wel hoor! Na 3 a 4 uur te hebben gepuft en de douche in en uit te zijn geweest heb ik de man toch maar wakker gemaakt met de vriendelijke vraag of hij het beval bad op wilden zetten. Ik kreeg als antwoord dat hij dat straks wel even zou doen. Nou als het effe kan graag NU! Snauwde ik hem toe. IK HEB PIJN! Pas toen kwam bij hem het besef dat de bevalling begonnen was. Hij was boos omdat ik hem niet eerder wakker had gemaakt. Maar om met zijn tweeën de hele nacht wakker te zijn vond ik ook geen optie.