In mijn vorige blog scheef ik over het begin van mijn bevalling. Inmiddels hebben we een kamer gekregen en krijgen we een rondleiding over de afdeling neonatologie waar straks onze meisjes komen te liggen. 

We zijn weer op controle geweest in Leiden. Alles ziet er mooi uit en ik heb al 1cm ontsluiting. Dat hoeft nog helemaal niets te betekenen natuurlijk. ‘Mevrouw, ik vind vrijdag wel een mooie dag om u in te leiden’ zegt de gynaecoloog. Ik schrik een beetje, hoewel ik wist dat dit er aan zat te komen. Wat zijn we trots en blij dat onze meisjes na zo’n zwangerschap nog lekker in mijn buik zitten en ik ingeleid moet worden. Dat had echt niemand gedacht. Toen ik met 19 weken gekaderd ben, maakte we een grapje en zeiden:’ zo, we gaan ervoor om met 36 weken ingeleid te worden’. Want ivm de TTS operatie willen ze mij liever niet langer laten doorlopen omdat de placenta dan ‘op’ raakt. En door de laseroperatie zijn er meer risico’s na 36 weken zwangerschap. Vrijdag ben ik 35.4 dus ik zeg tegen de gynaecoloog dat ik het nog wat vroeg vind. Hij stelt mij gerust en zegt dat de meiden het super goed doen en dat dit voor mij een prima termijn is. Hij weet van mijn angst om ingeleid te worden en we praten er over tot ik, redelijk gerust, het ziekenhuis kan verlaten. Hij maakt bij de deur jog een grapje ‘ Mariska, gezien jouw geschiedenis, zijn de meiden er voor de lunch wel!’ We lachen er allemaal hard om en wij gaan weer onderweg naar huis.

Week 32. Zoals in mijn vorige blog stond, ben ik met 29 weken zwangerschap opgenomen geweest in het LUMC ivm vroegtijdige weeën. Gelukkig zette dit niet door en mocht ik weer naar huis. Deze week weer een controle gehad en alles zag er goed uit. Meisjes groeien volgens hun eigen lijntje en er is genoeg vruchtwater. Een reisje naar Leiden is altijd vermoeiend en ook nu ben ik vroeg naar bed gegaan.