Na altijd te hebben geroepen er komt geen 2de, begon ik enorm te twijfelen. We hadden het toch goed zo? Maar het idee van nog een kindje en de twijfels kwamen steeds meer en meer. Tot op een zeker punt dat ik overtuigs was dat we dit moesten gaan doen!(mijn man wilde altijd al graag 2). Dat moment dat ik direct na het verwijderen van mijn spiraal al zwanger was voelde als een teken voor mij. Een teken dat dit echt was voorbestemd. En ik was zo blij!!! Bij de eerste echo leek het allemaal toch wat vroeger dan gedacht. Maar wij dachten dat kon wel want mijn spiraal(koper) werd iets later dan mijn menstruatie verwijderd. Maar er was een hartje te zien! Toen de 2de echo 1,5 week later voor de zekerheid. Was het helaas niet verder dan dat gegroeid en mijn wereld storte in... Was het dan niet voorbestemd had ik toch niet de juiste keuze gemaakt? Vanalles ging door ons heen. Maar de wens was en is zo groot dat we het gewoon weer wilde proberen en ook niet een nieuwe mensturatie af wilde wachten. Ik ben in dit soort dingen niet heel geduldig (dus ook niet met testen). Elke nacht word ik wakker en begint mijn gedachten weer een loopje met me te nemen. Wat als het al gelukt is.. 

Mijn man en ik hebben een kindje van bijna 3 jaar. En nu wilde wij graag nog een kindje en hadden ook besproken samen om dit nu te doen zodat er niet te veel leeftijds verschil zou zijn.