Op 30 april moest ik voor een normale echo naar het ziekenhuis toe waar ik behandelt werd inverband met overgewicht. Door dat moest ik ook overgeplaatst worden naar een ander ziekenhuis waar ik die dag heen ben gegaan voor de eerste keer. Mijn partner was met mij mee gaan en samen zaten we te wachten in de wachtkamer tot we ons kleine mannetje weer konden zien. Eenmaal daar werden we naar binnen geroepen en moest ik gaan liggen zodat zei de echo kon maken. Het zag er allemaal goed uit en mocht al snel weer me aankleden, voor dat we überhaupt konden gaan zitten vroeg ze me of ik weer wauw gaan liggen zodat ze nog even vlug mij navelstreng kon controleren, zonder problemen ging ik nog even liggen zodat ik me mannetje toch nog wat langer kon zien. De echo duurde wel echt super lang en de vrouw bleef maar zoeken. Mijn gevoel vertelde mij dat het niet goed was  naar paar keer vragen wat er was ging ze de gynaecoloog erbij halen om samen te kijken. Die vertelde uit eindelijk dat we het dalijk zouden bespreken bij onze afspraak. Wij weer terug naar de wachtkamer met 1000 vragen in ons hoofd. Mijn partner vertelde mij me niet druk te maken en dat het allemaal wel goed zal komen. Uiteindelijk werden we naar binnen geroepen en vertelde ze dat mijn navelstreng niet 100% meer werkten maar dat ze zich niet zo druk maakte omdat het verder allemaal er goed uitzag. Derna vroeg ze me of mijn bloeddruk al gemeten is en ik zei nee maar 2 weken 1 maand geleden was mijn bloeddruk 140/90. Meteen is ze mijn bloeddruk gaan meten en kwam ik uit op 110/180 waardoor ze me toch even een half uur een ctg wauw maken en me bloeddruk een half uur wauw meten en zodra ik daar mee klaar was even urine en bloed afgeven. Maar vermoede dat er verder niet veel aan de hand was en ik er na lekker naar huis mocht. Ctg was goed en me bloeddruk wat hoog maar nog steeds maakten ze zich nog niet zo druk en als ik klaar was met alles ik lekker meteen mocht gaan. Eenmaal klaar zijn we ook meteen lekker na huis gegaan

ons kleine mannetje