Spoed keizersnee

Op 30 april moest ik voor een normale echo naar het ziekenhuis toe waar ik behandelt werd inverband met overgewicht. Door dat moest ik ook overgeplaatst worden naar een ander ziekenhuis waar ik die dag heen ben gegaan voor de eerste keer. Mijn partner was met mij mee gaan en samen zaten we te wachten in de wachtkamer tot we ons kleine mannetje weer konden zien. Eenmaal daar werden we naar binnen geroepen en moest ik gaan liggen zodat zei de echo kon maken. Het zag er allemaal goed uit en mocht al snel weer me aankleden, voor dat we überhaupt konden gaan zitten vroeg ze me of ik weer wauw gaan liggen zodat ze nog even vlug mij navelstreng kon controleren, zonder problemen ging ik nog even liggen zodat ik me mannetje toch nog wat langer kon zien. De echo duurde wel echt super lang en de vrouw bleef maar zoeken. Mijn gevoel vertelde mij dat het niet goed was  naar paar keer vragen wat er was ging ze de gynaecoloog erbij halen om samen te kijken. Die vertelde uit eindelijk dat we het dalijk zouden bespreken bij onze afspraak. Wij weer terug naar de wachtkamer met 1000 vragen in ons hoofd. Mijn partner vertelde mij me niet druk te maken en dat het allemaal wel goed zal komen. Uiteindelijk werden we naar binnen geroepen en vertelde ze dat mijn navelstreng niet 100% meer werkten maar dat ze zich niet zo druk maakte omdat het verder allemaal er goed uitzag. Derna vroeg ze me of mijn bloeddruk al gemeten is en ik zei nee maar 2 weken 1 maand geleden was mijn bloeddruk 140/90. Meteen is ze mijn bloeddruk gaan meten en kwam ik uit op 110/180 waardoor ze me toch even een half uur een ctg wauw maken en me bloeddruk een half uur wauw meten en zodra ik daar mee klaar was even urine en bloed afgeven. Maar vermoede dat er verder niet veel aan de hand was en ik er na lekker naar huis mocht. Ctg was goed en me bloeddruk wat hoog maar nog steeds maakten ze zich nog niet zo druk en als ik klaar was met alles ik lekker meteen mocht gaan. Eenmaal klaar zijn we ook meteen lekker na huis gegaan

Eenmaal thuis gekomen heb ik mijn familie gebelt om te vertellen wat ze in het ziekenhuis allemaal hebben verteld en is mijn partner terug naar zijn werk gegaan. Eenmaal klaar met bellen ging mijn telefoon, ik dacht dat het iemand van de familie was maar het was het ziekenhuis die ook meteen aan me vroeg of ik me spullen wauw gaan inpakken en zo snel mogelijk me eigen weer zou willen melden in het ziekenhuis. Daar zou ik verdere informatie krijgen, ik meteen mijn partner gebeld maar die pakte helaas zijn telefoon niet op waardoor ik zijn werk zelf heb gebeld en gevraagd heb om hem aan de telefoon tegeven. Mijn partner vroeg meteen moet ik na huis komen voor day ik überhaupt iets had gezegt en zei ook meteen ja alsjeblieft. Verder kwam ik niet meer uit me woorden door dat de emoties even teveel werden en ik niet precies wist wat ons nu te wachten stond. Ook heb ik meteen mijn moeder gebeld die ook zo snel mogelijk naar huis kwam. Eenmaal toen mijn partner thuis was zijn we boven samen mijn spullen gaan inpakken. Ook zijn we even samen gaan zitten op het bed om te beseffen wat er nu eigenlijk allemaal gebeurde. Eenmaal klaar zijn we vrij snel meteen terug gegaan naar het ziekenhuis en heb onderweg weer de familie gebeld. Toen we in het ziekenhuis waren werd ons pas duidelijk dat het om een zwangerschaps vergiftiging gaat en dat het al behoorlijk mis is. Ze hebben de keuze gemaakt om me over toebrengen naar Veldhoven mmc waar ze meer ervaring hebben met prematuurtjes dan hier. Voor ik daar heen gebracht kon worden moest ik eerst een infuus krijgen en mijn bloeddruk moest dalen waar ik medicijnen voor kreeg. Na letterlijk 10 keer prikken en het nog hier lukte hebben ze me naar de operatie kamer gebracht en daar de analist mijn infuus laten prikken maar ook hun lukken het helaas niet waar door ze de echo apparaat hebben gehaald en zo na nog een aantal pogingen eindelijk een infuus er inzitten. Eenmaal terug op de kamer bleek mijn bloeddruk niet echt te willen dalen waardoor ze me niet over konden plaatsen. Op den duur waren mijn ouders en mijn schoonzus ook aanwezig. Dat hielp redelijk goed van de afleiding want die had ik wel even nodig. Na een uur was het nog steeds niet goed en gingen ze kijken hoe dat kon. Achteraf bleek het gewoon door de band te komen omdat die te klein was en daardoor valse metingen deed. Eindelijk een half uur later had ik groen licht om naar Veldhoven te gaan. Wel moest ik natuurlijk met de ambulance terwijl ik zelf dacht met de auto haha. Eenmaal daar aangekomen had ik hele erge hoofdpijn en kon bijna niks meer zien. Dat bleek door de zwangerschaps vergiftiging te komen. Toen ik eenmaal op me kamertje lag en alles weer aangesloten was gingen mijn ouders en schoonzus langzaam weer naar huis toe. Ook mijn partner ging niet veel later naar huis om gewoon te kunnen gaan werken.

Dag erna werd ik naar de juiste afdeling gebracht omdat die gisteren nog vol was en er niemand meer bij kon. Terwijl ik dacht dat ik juist goed lag en dat stuk dus ook echt gemist heb toen ze het me vertelde. Natuurlijk weer iedereen op de hoogte gebracht waar ik lag voor als ze op bezoek wouden komen. In de middag kwam mijn gynaecoloog en vertelde me dat ze uit voorzorg alvast longrijp prikken wilden geven. En dat ze hopen met medicijnen me nog een paar weken te laten doorlopen als alles mee werkt. Verder die dag ging alles goed en had ik ieder uur een ctg scan die er allemaal goed uitzagen. In de avond toen mijn partner was gearriveerd kwam er weer een dokter met nog 1 persoon extra die me kwamen vertellen dat ze weken niet konden gaan halen en dat onze kleine man dit weekend gehaald zou worden maar hoe of wat zouden we morgen overleggen met zijn allen. Eenmaal na dit nieuws vroeg ik me partner om zijn baas te bellen en vrij te nemen zodat als er iets mis gaat hij bij mij is. Toen dat allemaal geregeld was hebben we wat papieren gekregen om ons te kunnen voor bereiden op wat er ging gebeuren. Die we dan ook samen zijn gaan lezen en derna zijn gaan slapen om alles even te verwerken.

Volgende keer schrijf ik het vervolg 😊