Het is alweer een tijd terug dat ik wat geplaatst heb. In de afgelopen jaren is er aardig wat veranderd in mijn leven. Ben ondertussen een single moeder geworden. Mijn ex wou totaal niet aan onze relatie werken en dat ik hem uiteindelijk een deadline gegeven had ging het nog harder achteruit met ons. Met als afsluiter dat hij besloot mijn keel dicht te knijpen op 2e kerstdag 2019. Ik heb veel getolereerd in onze relatie maar dit is niet iets.

Ging het een tijd terug al niet lekker, nu 2 jaar verder nog steeds niet. Vriendlief is in de tussentijd zwaar depressief geworden en ik (nadat ik instortte na de geboorte van Alyssa) ben bijna klaar met mn therapie. Ben er aardig sterker uitgekomen, geen medicatie meer en (tot ieders verbazing) een dosis zelfvertrouwen rijker. Ik weet alleen niet om te gaan met zijn gedrag. Hij is nooit een slaper geweest (probleem had hij al dat we elkaar leerden kennen) maar nu is het zelfs zo erg dat hij helemaal niet meer in bed ligt. En als hij dan een keer in slaap valt dan is het elke keer op de bank. Ik voel me hierdoor enorm eenzaam en heb voor mezelf niet echt het idee dat we een relatie hebben maar meer huisgenoten zijn. Seks hebben is al helemaal uit den boze. Als het eens in het half jaar gebeurt dan is het veel op dit moment. Hij is een geweldige vader maar als partner schiet hij vreselijk tekort. 

Ik ben momenteel 36 weken zwanger van m'n tweede en krijg niet echt veel steun uit m'n omgeving. Heb veel last van m'n lijf maar heb (naast m'n partner) niemand bij wie ik terecht kan (qua familie of vrienden). Mijn ouders en ik hebben nooit echt een goede band gehad en tijdens m'n eerste zwangerschap kwam dat ook duidelijk naar voren. Weinig interesse of tips/trucs en mogelijkheden om zwangerschappen te vergelijken.