Hoe alles fout liep (1)

Het is alweer een tijd terug dat ik wat geplaatst heb. In de afgelopen jaren is er aardig wat veranderd in mijn leven. Ben ondertussen een single moeder geworden. Mijn ex wou totaal niet aan onze relatie werken en dat ik hem uiteindelijk een deadline gegeven had ging het nog harder achteruit met ons. Met als afsluiter dat hij besloot mijn keel dicht te knijpen op 2e kerstdag 2019. Ik heb veel getolereerd in onze relatie maar dit is niet iets.

Ik heb op dat moment gelijk 112 gebeld en dochterlief (het gebeurde boven en zij was beneden) haar jas aan gedaan (terwijl ik mijn tranen verborg voor haar) en zijn naar buiten gegaan. Met 2 wagens kwamen ze aangereden en ze zijn gelijk met 2 man naar hem gegaan. De anderen bleven bij mij om me gerust te stellen en wat te vragen. Hoe het gebeurde (in het kort) en wat ik wou dat er ging gebeuren. Gelijk aangegeven dat ik aangifte wou doen dus hij mocht wat spullen pakken en geboeid is hij afgevoerd (naar wat ik gehoord heb). In die tijd was ik onderweg naar het bureau om aangifte te doen. Op het bureau het verhaal gedaan, foto’s van mijn verwondingen laten maken en nadat we goed geholpen waren ben ik naar een vriendin gegaan. Had bij de aangifte aangegeven dat ik een woonverbod wou voor hem (eigen veiligheid en die van m’n meisje) en dat ik gebeld werd door het OM was ik ook positief dat ik het zou krijgen. Maar helaas, vervlogen hoop. Omdat hij gezegd had dat hij naar z’n moeder zou gaan kreeg ik het niet want ze woont in het oosten van het land. Echt boos. En ook omdat hij het niet eerder gedaan had en geen direct gevaar was voor m’n meisje kreeg hij het ook niet. Echt verbaasd en boos tegelijk was ik!! Niet te geloven, moest ik bijna dood in het ziekenhuis liggen voordat er iets zou gebeuren?

Gelukkig ben ik door vrienden goed opgevangen anders weet ik echt niet hoe ik de feestdagen doorgekomen zou zijn. Dat mensen het hoorden in mijn omgeving stonden ze verbaasd en nadat ze de verwondingen gezien hadden (striemen in m’n nek, hand lag open, vingerafdrukken van het vastgrijpen op m’n bovenarm) werden ze echt link. Op die momenten kwam ik er echt achter wie me vrienden waren en op wie ik kon rekenen. Kon bij veel mensen m’n verhaal doen en steun krijgen die ik nodig had. En blij mee ook want zo hoorde ik ook dat mijn ex (zoals verwacht) niet zijn verantwoordelijkheid nam en mij de schuld gaf en hij geen schuld had. Ik was hem zwart aan het maken en hij wel de waarheid sprak. Gelukkig hebben veel mensen dit mij verteld dus was gelukkig op veel dingen voorbereid. 

In de tussentijd ook een afspraak gehad met slachtofferhulp, afspraak bij de huisarts omdat ik moeite had met slikken. Ik kreeg te horen dat hij aangeklaagd zou worden dus samen met slachtofferhulp alle papieren ingevuld. Foto’s erbij van alle schade (aan mij en de deur waar hij een gat in geslagen had) en doktersverklaring vanwege het slikken en m’n mentale toestand. Kopie van het verbaal erbij en ingediend. Er zou een schadevergoeding geeist worden. Van die eis heb ik uiteindelijk de helft gekregen en welke straf hij kreeg heb ik nooit gehoord. Maar het belangrijkste is dat hij veroordeeld is en een strafblad heeft. Hopelijk laat hij mij met rust. Tot op heden doet hij dit nog maar er blijft voor de zekerheid wel een melding bij mijn naam staan bij de politie. Mocht hij aan de deur staan ofzo dan kan ik gelijk 112 bellen en komen ze met loeiende sirenes hierheen om hem nogmaals op te pakken....