Er is één ding wat jullie over mij moeten weten: ik ben een huilebalk. Er hoeft ergens maar een klein “ah wat zielig” gehalte aan te zitten en de waterlanders beginnen al. De Leeuwenkoning of Bambi is dan ook echt niet aan mij besteedt.

Waar waren we gebleven? Ojah, glibberig hoopje kind, check, meer dan 48 uur verder, check, zus in tranen en papa in tranen, check en mama opgelucht, dubbelcheck!

Bevallingsverhalen, altijd leuk om te lezen. Al kwam ik er al snel achter dat het niet zo handig is om deze te lezen als je midden in je bevalling zit (gevalletje uhm kan ik haar nog terugduwen?). Om de mooie, grappige, enge en spannende bevallingsverhalentrend (woord voor scrabble?) voort te zetten, deel ik hier mijn kinduitdrijvingsverhaal (weer zo’n woord voor scrabble).

Soms zijn er van die dagen dat je als mama-zijnde niets goed kan doen bij je kiddo. En ja dan loopt het wel eens uit op een tranen-met-tuiten-scenario of een driftkikker-bui. Lulu had/heeft ook weleens van die dagen. Om mijn mede mama’s een hart onder de riem te steken, hier de 10 puberkleuter geboden die ten strengste moeten worden nageleefd als je geen dramaqueen/king in huis wilt. Pak het korreltje zout er maar bij ;).