Mijn kleine meisje is niet klein meer, ja wel van stuk, maar niet in de dingen die je doet en kan. Een poos geleden pakte je een boekje uit de kast en je vertelde dat je wilde voorlezen. Net als je broer. Hij moest dat, omdat lezen in groep 3  en 4  heel belangrijk is.

Het lijkt als de dag van gisteren dat jij in mijn buik aan het wurmen was. En nu is het nog een kleine drie weken en dat word je alweer zes. Hoe dan? Je gaat naar groep 3, je leest al woordjes en je bent sommetje aan het maken.

Sint Nicolaas

Mijn borstvoedingsavontuur begin ruim vier jaar geleden. Ik heb altijd gezegd ik ga geen borstvoeding geven. Tot ik zwanger was van de oudste. Tijdens de zwangerschap ging ik twijfelen. Wel of niet. Waarom dan? Tot mijn man zei waarom zou je het niet doen? Toen ben ik gaan nadenken waarom niet. Ik ben me gaan verdiepen in borstvoeding en kunstvoeding. Ik heb een borstvoedings cursus gedaan. Ik kon al veel dingen vinden in het voordeel van de borstvoeding. Vooral dat ik het kon proberen en als het niet ging of niet goed voelde ik altijd nog over kon op kunstvoeding. Andersom kan niet.

En toen was je negen weken. Het is alsof ik met m'n ogen knipper en je bent groot. Als ik door de supermarkt loop hoor ik alleen maar, ach wat een kleintje. Die is nog niet zo is. En dan denk ik, kleintje, kleintje? Ze is al negen weken, ze is al hartstikke groot.