Eind september 2019 was het dan zo ver. We mochten ons om 7 uur melden in het ziekenhuis. Onze dochter zou als eerste geopereerd worden vanwege haar jongen leeftijd. De dagen ervoor was ze verkouden en dit was ze nog steeds. Dit wel aangegeven, maar ze durfde de operatie aan. Om 8 uur mochten we naar de operatiekamer en ik ging met haar mee naar binnen. Ze heeft gevochten tegen het kapje. Ze is in slaap gevallen volledig in paniek. Geen fijn beeld. De operatie zou 1 uur duren. Na bijna 2 uur mocht ik eindelijk naar haar toe. Ze lag al te huilen en ik had het idee dat ze pijn had. Toen ze eenmaal goed bij was, mochten we terug naar haar kamer. Ze moest drinken voor we naar huis mochten, maar dit weigerde ze. Ze bleef maar huilen en ik gaf aan dat ik het idee had ze pijn had. Medicatie werd opgehoogd om te kijken of het wat beter ging. Met veel moeite dronk ze een fles melk op Niet ideaal vanwege het slijm, maar het enige wat ze accepteerde.

Mei 2018 werd onze jongste dochter geboren. Na een zware bevalling ging het genieten beginnen.