Een van de grootste wensen van mijn zoontje (4) die hij op z´n verlanglijstje aan Sinterklaas had gezet, was lijm. Anne was dan ook door het dolle heen toen hij de volgende morgen in z´n schoen niet eentje, maar zelfs vier gekleurde pritt-stiften vond. In zijn knutselwereld bestaat er niets mooiers dan alles wat los en vast zit aan elkaar plakken, met als resultaat een onsamenhangend geheel maar wel onlosmakelijk aan elkaar verbonden. De vreemdste materialen vormen met elkaar nieuwe, soms ietwat gespannen relaties. Maar wat ziet het er eigenlijk prachtig uit. Onconventionele kunst vanuit een onbevangen kinderhart.

Tegenwoordig kennen we gezinnen in allerlei soorten en maten. Alleen al door het grote percentage scheidingen zijn er natuurlijk veel alleenstaande ouders. Maar er zijn ook kinderen met twee moeders, anderen hebben twee vaders, of ze hebben een vader met een stiefmoeder en een moeder met een stiefvader, enz. enz. Om nog maar niet te spreken van de soms best ingewikkelde mix van half- en stiefbroers en -zussen. Het traditionele gezin, dat in de vorige eeuw gangbaar was, - een vader, moeder met twee kinderen -, is nog net geen fossiele uitzondering geworden, maar zeker niet meer hét kenmerk van de huidige maatschappij.

Vandaag is het zover: Anne´s eerste schooldag. Wat heeft hij hiernaar uitgekeken, al maandenlang. Maar nu hij eindelijk echt naar de basisschool mag, is de spanning groter dan zijn enthousiasme. Hij heeft zich helemaal aan het voeteneind van het bed verstopt, maar ik probeer niet teveel aandacht te geven aan zijn fysiek verzet. Dus sla ik de dekens terug en neem hem stevig in mijn armen, terwijl ik hem vervolgens help met aankleden.