Wanneer je met de neus op de feiten word geduwd
op een lompe en ongefilterde manier...
Redelijk even geleden dat ik een post heb gemaakt maar hé geen nieuws is goed nieuws zeggen ze wel eens....
Redelijk even geleden dat ik een post heb gemaakt maar hé geen nieuws is goed nieuws zeggen ze wel eens....
Waarom ga je laten testen?
Na de zomervakantie was het dan zover. De brugklas! Yes we gaan starten.... en dan bij mij de onrust die toeslaat. Gaat dit lukken? Krijgt hij de kans om te groeien en iedereen versteld te laten staan? Gaat hij meekomen? Krijgt hij wel aansluiting?? Kortom onrust in mijn hoofd en lijf.
De eerste week zit erop! Wat heeft Stijn het fijn op school. Een leuke klas en zelf al wat vriendjes waar hij aansluiting bij heeft gevonden. Wat lijkt groep 8 ver weg nu met het hele drama wat we daar hebben gehad. En wat is Stijn gegroeid in hoe hij met zaken omgaat.
Stijn heeft hier een nieuw kans. Een nieuwe start en wat heeft hij die met beide handen aangepakt!
Het leuke is dat hij elke dag met een grote glimlach naar school gaat.... en wat nog leuker is dat hij ook elke dag met een nog grotere glimlach thuiskomt.
Pas geleden zei hij tegen mij 'Mama ik ben zo blij dat jullie zo hard voor mij gevochten hebben om me naar deze school te kunnen laten gaan'.
En toch voel ik me dan een beetje schuldig dat ik zoveel onrust toe heb gelaten in mijn hoofd. Want ik ken mijn kind toch het beste? Ik weet toch wel dat het hem wel gaat lukken?
Nu weet ik, door therapie, dat ik niet stevig genoeg in mijn schoenen stond op dat moment om mijn geloof niet aan te laten tasten.
We hebben nog vele hobbels die op ons pad gaan komen waaronder een extra diagnose en therapie. Maar dat in een ander blog.
Voor nu mag ik genieten van een kind wat ondanks wat anderen allemaal van hem dachten het toch maar mooi doet!!!!
Ohhh wat heb ik het gevoel dat we stapjes in de goede richting aan het zetten zijn met Stijn!!
Wat ze nooit verwacht hadden: het is supergoed gegaan!
In mijn vorige blog over beren op de weg kon je lezen dat school nogal dwars lag en helemaal niet met het welzijn van Stijn bezig was.
Vrijdag 24 oktober 2014. Op dat moment ben ik bijna 41 weken zwanger van ons meisje. De afgelopen weken zaten we al regelmatig bij de verloskamers vanwege oefenweeën. Grote broer is d.m.v. inleiding met 37 weken geboren dus oefenweeën... wist niet eens van dat bestaan af.
Ik kan niet meer... ben moe, leeg, op!!
In mijn vorige blog kon je lezen dat we al vele beren op de weg waren tegengekomen en dat we er nog vele zouden tegenkomen.