Ik ben mezelf ook momenteel door therapie aan het leren om mezelf op de eerste plaats te zetten alleen is dat erg moeilijk omdat dit iets is wat ik mijn hele leven al doe. Ik ga steeds harder werken omdat ik de overtuiging heb dat ik anders niet goed genoeg ben. Ook de omgang/opvoeden/relatie tussen man en kinderen probeer ik geen bliksemafleider meer te zijn waardoor iedereen veel meer zijn eigen verantwoordelijkheid neemt ipv dat ik die dan maar voor hun overneem. Juist omdat we al zoveel stappen gemaakt hadden, ook in de communicatie tussen ons als partners voelde dit als een ontzettende terugslag. Maar vandaag is weer een nieuwe dag en van mijn fysio mag ik nog niet de hoop opgeven.

Wat het lastige is, is dat mijn lichaam in stress situaties verkrampt. Aangezien ik onder heel veel spanning en stress de afgelopen jaren heb gestaan incl burn out etc blijft mijn lichaam deze primaire reactie geven. Maar stapje voor stapje gaan we als het goed is vooruit! Jij ook sterkte met je hernia!!!