Afgelopen 4 april werd onze dochter 1 jaar. Helaas is het niet de verjaardag geworden die ik mij voor ogen had. Ik had alles voorbereid: taart besteld, slingers gehaald, boodschappen in huis en alle mensen die belangrijk voor ons zijn uitgenodigd. Helaas werd Isis op 4 april precies ziek, begon met spugen(dit was op donderdag en zaterdag zouden we haar verjaardag vieren) dus ik had nog hoop dat het zaterdag wel weg zou zijn. Vrijdag bleef ze spugen en vanaf zaterdag kreeg zij daar ook nog koorts en diarree bij. We hebben wel mijn familie laten komen maar verder alle vrienden afgebeld. Dus het was niet echt feest. Zondag bleef ze diarree houden inmiddels als de HAP gebeld voor advies, en als het maandag nog zo zou zijn moesten we naar de huisarts gaan. Nou daar ging ik hoor maandag naar de huisarts, lichte uitdroging en ik moest dinsdag weer terug komen om te kijken of het beter ging. Helaas ging het alleen maar slechter dus dinsdag kwam het niet als een verassing dat we door naar het ziekenhuis moesten. Na gelukkig 1 dag sonde ging het heel goed en mochten we weer naar huis. Nu kan ik vertellen dat ze weer helemaal de oude is. En dat als ze 2 word wij een KNALFUIF organiseren. Om de eerste verjaardag te compenseren.

Korting, korting, korting wie is er niet gek op? Nou ik wel ben misschien in sommige gevallen een echte koopjes jager. Bijvoorbeeld op dit moment is er de route 99 bij de Albert Heijn(niet de goedkoopste supermarkt maar ik vind het een heerlijk supermarkt) En dan zie ik zoveel 'koopjes' dat als ik ga afrekenen dat ik nog meer kwijt ben dan dat ik normaal kwijt ben. Met als gevolg een kast vol met snoep, koek, chocolade, en allemaal andere waar die eigenlijk niet zo goed voor je is. Dus of dit nou werkt voor mij? Qua financiën denk ik van niet, maar moet eerlijk bekennen dat ik het wel heerlijk winkelen vind. En als ik dan onderaan de bon kijk naar het totaal bedrag aan korting ben ik ook best trots( TIP: kijk dan niet naar het totaal bedrag). Maar ik moet eerlijk bekennen dat er ook echt goede acties bij zitten.

Mijn kleine dreumes(ja zo moet ik haar nu noemen nu ze al 1 jaar is geworden) lijkt op mij zeggen ze. Dan wel niet qua uiterlijk want ze is net der vader ook van die fel blauwe kijkers(ik heb bruine ogen), ook zo'n smal koppie(ik heb een rond hoofd), het juiste voormaat oren(ik heb kleine oren), en om nog maar te zwijgen over haar neus. Als ik haar naast mij hou en we kijken in de spiegel zou ik zo denken dat ze van iemand anders had kunnen zijn. Het is dat ik mij eigen man goed ken, en dus weet dat ze van ons is. Maar ik kom langzamerhand terug op mijn woorden dat ze niks van mij heeft. Madam heeft karakter en dan zeggen ze ja het is een meisje he?! Nou dit is een heuse meid met een kop erop, alles moet naar haar zin en gaat het niet zo dan is het niet gillen geblazen(gelukkig nog niet dat heeft ze nog niet ontdekt denk ik) maar dan kan je een blik van der verwachten... poeh. Als blikken konden doden dan had ik op dit moment wel 1000x tussen 6 planken gelegen. Ik herken dat van mijzelf mijn gezicht zegt alles, ik ben een open boek maar dat komt vooral door mijn gezichtsuitdrukking. Als iemand naar mij toe komt en heeft een nieuw kapsel dan zeg ik wel voor de vorm oh wat leuk, maar mijn spreekt boekdelen als ik het niet mooi vind. Mijn gezicht in de plooi houden... ik kan het niet. En wat blijkt die vervelende eigenschap van mijzelf lijkt mijn dochter ook te hebben. Niemand zegt meer wat een schatje, want sowieso iedereen die ze niet kent krijgt een bedachtzame blik, en als ze dan ook nog met een hoge stem tegen der gaan praten dan word die blik alleen nog maar bozer. Ik lach het altijd maar een beetje weg en dan kan ze gelukkig nog wel een glimlach geven. Maar zoals mijn titel al voorspelde ik houd mijn hart vast welke geweldige eigenschappen ze nog meer van mij heeft. Ik geloof dat ik dan gillend gek word als ouder als ze een jaar of 15 is.