Wij hebben een schat van een dochter en hopen dat ze mogelijk nog een broertje of zusje erbij krijgt.
Nu sprak ik een vriendin die op het punt stond te bevallen van haar 2e kindje. Deze zwangerschap was niets zoals de eerste. Het was zo zwaar nu er al eentje rondliep ! Een andere vriending (die er inmiddels 2 heeft rondlopen) beaamt dit.

Toen begon ik te denken... Is dit echt of raken wij verwend. Mijn ouders komen uit een gezin met 7 en 9 kinderen. Uiteraard werkte mijn oma's niet. Althans niet in de traditionele manier. Een van mijn oma's was boerin op een grote boerderij. Das ook werk wat altijd doorgaat. En toch was het heel normaal om zoveel kinderen te krijgen.
Hoe kan het dan dat dit nu anders lijkt te worden ervaren?
Is dit omdat de sociale druk hoger ligt. Kinderopvang is duur, de kinderen van nu hebben veel (en duur) speelgoed, werk en dus voelen we meer druk...? of hebben we nu gewoon het idee dat kinderen meer vermaakt (moeten) worden dan vroeger..?

Ik merk dat mijn meisje de dure (en meestal gekregen) kado's links laat liggen en het meeste lol heeft met een oude tennisbal of als ze buiten mag ravotten. Ook laat ik haar lekker haar ding doen, zonder iedere beweging af te wegen of te waarschuwen. Wij zijn tenslotte ook met vallen op opstaan groot geworden.

Na de geboorte van onze dochter Julie vergeleek ik haar ontwikkeling bewust en onbewust met andere kinderen. Vooral toen we op vakantie een ander kindje tegenkwamen die al liep, terwijl Julie alleen kon zitten en net begon te kruipen. Na een gesprek met de moeder bleek het kindje even oud te zijn als mijn meisje. Moest ik me zorgen maken...