Wat hakte dat er even in zeg! In mijn vorige blog vertelde ik over mijn zoontje. In het dagboekje las ik dat hij ongelukkig was. Ik wist even niet hoe ik dit moest aanpakken. Maar wat ik wel wist, is dat ik er voor hem was en dat we er samen uit komen. 

Mijn zoontje is 7 jaar oud. Een vrolijk jongetje die zich altijd bekommert om andere. Hij doet het goed op school en verbaast ons elke keer weer met zijn intelligentie. Hij leert veel, snel en makkelijk. Hij heeft altijd wel voorop gelopen vergeleken zijn klas genoten. Dat is toch iets om trots op te zijn. Joris heeft veel vrienden op school, en bij de dansschool waar hij 1 keer per week danst. Niets om zorgen over te maken dus.