Zaterdag 6 maart 16:00 uur. Ik weet t nog goed: ik kwam van de wc en zou weer naar de huiskamer lopen, nog geen vier stappen gezet voelde ik weer een voorwee. Ik wachtte even bij de deur voordat ik naar binnen ging, om vervolgens besprongen te worden door een drukke kleuter. De hele dag en nacht heb ik voorweeën gehad, wat misschien achteraf gezien wel echte weeën zijn geweest. Wie zal t zeggen? Maar in ieder geval, de volgende ochtend zei Yannick (m’n man) ‘zal ik die voorweeën van je eens timen?’ Ik antwoordde: ja hoor maar dit zijn voorweeën dus weet niet wat je wil bereiken. Er zat enigszins regelmaat in maar er kon ook zo 5 minuten niks zijn dus ik was niet overtuigd. Ik zei nog “als je naar je beste maat wil moet je gewoon gaan” mocht t erger worden bel ik wel, het is 20 minuten rijden toch? Vroeg ik nog. Hij vond ‘t toch te riskant en in plaats van naar zijn maat te gaan heeft hij de verloskundige gebeld. Afgaande van de app ‘weeëntimer’ die aangaf GA NAAR HET ZIEKENHUIS. Dus Yannick bellen naar de verloskundige en hij zei we moeten naar ‘t ziekenhuis volgens die app... de verloskundige moest lachen en zei nou wacht maar even ik kom eerst wel even jullie kant op. Inmiddels was ik naar boven verkast om onder de douche te springen in de hoop dat de voorweeën door zouden zetten naar echte weeën. Maar helaas voor mijn gevoel veranderde er weinig. Inmiddels is het 11:20 uur en is de verloskundige gearriveerd. Ik ben nog steeds boven en ik voel me zo dom. Dom dat ik m’n man heb laten bellen en bang voor 0 cm ontsluiting en dat ze dus voor jan lul is gekomen. ‘Ik ga even horen naar de hartslag en voelen hoeveel cm ontsluiting je hebt’ en t enige wat ik kon denken was: ik wil wegrennen want ik heb toch niks, dit zijn geen weeën. Echt jongens ik kon wel door de grond zakken van schaamte dat ze was opgetrommeld. Anyway zij voelen... je hebt 5 cm. Huh? Hoe kan dat nou dacht ik, ik heb alleen wat last van voorweeën. De verloskundige zei vervolgens ‘ik blijf want ik voel zo’n kracht daar beneden.  Ik ga beneden nog even wat belletjes plegen ( waaronder de kraamzorg ) en als er iets is dan roep je maar, en wie kan er nu gebeld worden voor Fenna?’ Die overigens nog vrolijk boven bij mij rondhuppelde. Ondertussen hoor ik het telefoongesprekje tussen Yannick en mijn moeder: Het is begonnen, wil mem Fenna ophalen? Die was er al binnen 5 minuten en kwam boven, pakte Fenna en zei tegen me: ‘ik denk aan je’ en gaf me een kus op mn voorhoofd waarna ik alleen maar kon denken dit zal wel weer iets van 18 uren worden... want weeën heb ik nog niet. 20 min later kwam de verloskundige weer naar boven om te kijken hoe t met me gaat, ze zei: ik ga weer even horen naar de hartslag dus pakte de doptone uit haar tas en flats! Mn hele vloer vies.. 🤣 Daar braken mn vliezen, ik moest zo lachen om Yannick die daar *bleuugh* *kokhalzend* stond. De kleine had in t vruchtwater gepoept wat volgens de verloskundige net erwtensoep was, en dus niet van een paar dagen maar eerder van al twee weken was. ‘Eigenlijk moeten we naar het ziekenhuis maar dat gaan we nooit meer halen. Yannick wil je twee emmers ophalen van beneden’ zei ze.

Tsja waar ik 2 maanden geleden nog dacht dat Corona virus komt hier vast niet. hoop ik nu dat het snel weer weg gaat.. Op welke manier dan ook, lockdown-vaccin-gereguleerde verspreiding. I don’t care But go!

Het was weer zover! Fenna is inmiddels alweer 14 maanden.. waar blijft die tijd hé.. maar dat betekend dat we weer een bezoekje mochten brengen aan het consultatiebureau en jawel zij weer prikken moest incasseren. Ik kan er echt tegenop zien hé dat bezoekje. Puur omdat ik weer wat ik te horen krijg. 'Wat krijgt ze te eten op een dag en vooral 'ze zit boven de curve dus geef haar maar water'. Water?!! doe even normaal alsjeblieft, zodra ze gaat lopen gaan de baby vetjes er wel weer vanaf.. Ze is zo'n makkelijk vrolijk meisje en ze eet inderdaad goed. But so what?! en slaapt ook goed & ontwikkeld zich ook goed. Denk je nou werkelijk dat ik Fenna aan de water zet? Natuurlijk vervang ik de drinkflesjes met thee of diksap wel es door water, maar alleen water gaat er bij mij niet in. Begrijp me niet verkeerd.. ik ben blij dat het consultatiebureau bestaat om haar te wegen, meten en voor die rot prikken, maar eerlijk bepaalde opmerkingen of vragen draai ik t liefst de kop om. Het zijn goedbedoelde adviezen denk ik dan maar weer.. Afgelopen dinsdag zijn we dus geweest voor de 14 maanden prikken. En guess what! de groeicurve daalt, dat is ook precies wat ik had verwacht aangezien ze niks anders meer doet dan lopen. En op de vraag hoe het gaat was ik dit keer kort en duidelijk, wat schijnbaar zijn vruchten afwerpt want dit was de eerste keer in een jaar tijd dat ik niet de vraag kreeg 'wat krijgt ze op een dag te eten.' De enige opmerking die ik kreeg maar inmiddels aan gewend ben was 'zo dat is Hollands welvaren' en ik zag ze weer typen macro.. zelf werk ik in de zorg en weet dus heel goed wat ze bedoelen met die vaktermen. Nogmaals ik ben blij dat ze er zijn maar soms.. Hoe gaat het bij jullie tijdens een consultatiebureau consult? 

De nacht van 17 op 18 november 2018, ik herinner het me nog als de dag van gisteren. S'nachts om 12u dacht ik huh wat is dit?? Roze afscheiding?! Ja wist ik veel, ik was voor het eerst zwanger. 17 november was de uitgerekende datum. Maar ik keek nergens meer van op, want ik had inmiddels al zo vaak gehoord dat meisjes zich sneller aankondigen, rond de 37/28 weken. But anyway op bed gaan liggen want ik was doodmoe, druk aan het klussen en schilderen geweest in het nieuwe huis. Maar waar ik op de trap nog dacht heeerlijk slapen! Was de slaap eenmaal in bed ver te zoeken... Toch wel wat vreemd die afscheiding? De hele nacht heb ik zeurderige krampen, gehad. Een soort menstruatiepijn...

Werken in de zorg| ‘t is iets wat ik altijd heel gemakkelijk deed. Geef mij maar die avonddienst of ja ik doe de nachtdienst! Maar met de komst van the kiddo heb ik nu juist een afkeer voor nachten.. Oh als ik maar niet de nacht in moet!