In 45 minuten bevallen!

Zaterdag 6 maart 16:00 uur. Ik weet t nog goed: ik kwam van de wc en zou weer naar de huiskamer lopen, nog geen vier stappen gezet voelde ik weer een voorwee. Ik wachtte even bij de deur voordat ik naar binnen ging, om vervolgens besprongen te worden door een drukke kleuter. De hele dag en nacht heb ik voorweeën gehad, wat misschien achteraf gezien wel echte weeën zijn geweest. Wie zal t zeggen? Maar in ieder geval, de volgende ochtend zei Yannick (m’n man) ‘zal ik die voorweeën van je eens timen?’ Ik antwoordde: ja hoor maar dit zijn voorweeën dus weet niet wat je wil bereiken. Er zat enigszins regelmaat in maar er kon ook zo 5 minuten niks zijn dus ik was niet overtuigd. Ik zei nog “als je naar je beste maat wil moet je gewoon gaan” mocht t erger worden bel ik wel, het is 20 minuten rijden toch? Vroeg ik nog. Hij vond ‘t toch te riskant en in plaats van naar zijn maat te gaan heeft hij de verloskundige gebeld. Afgaande van de app ‘weeëntimer’ die aangaf GA NAAR HET ZIEKENHUIS. Dus Yannick bellen naar de verloskundige en hij zei we moeten naar ‘t ziekenhuis volgens die app... de verloskundige moest lachen en zei nou wacht maar even ik kom eerst wel even jullie kant op. Inmiddels was ik naar boven verkast om onder de douche te springen in de hoop dat de voorweeën door zouden zetten naar echte weeën. Maar helaas voor mijn gevoel veranderde er weinig. Inmiddels is het 11:20 uur en is de verloskundige gearriveerd. Ik ben nog steeds boven en ik voel me zo dom. Dom dat ik m’n man heb laten bellen en bang voor 0 cm ontsluiting en dat ze dus voor jan lul is gekomen. ‘Ik ga even horen naar de hartslag en voelen hoeveel cm ontsluiting je hebt’ en t enige wat ik kon denken was: ik wil wegrennen want ik heb toch niks, dit zijn geen weeën. Echt jongens ik kon wel door de grond zakken van schaamte dat ze was opgetrommeld. Anyway zij voelen... je hebt 5 cm. Huh? Hoe kan dat nou dacht ik, ik heb alleen wat last van voorweeën. De verloskundige zei vervolgens ‘ik blijf want ik voel zo’n kracht daar beneden.  Ik ga beneden nog even wat belletjes plegen ( waaronder de kraamzorg ) en als er iets is dan roep je maar, en wie kan er nu gebeld worden voor Fenna?’ Die overigens nog vrolijk boven bij mij rondhuppelde. Ondertussen hoor ik het telefoongesprekje tussen Yannick en mijn moeder: Het is begonnen, wil mem Fenna ophalen? Die was er al binnen 5 minuten en kwam boven, pakte Fenna en zei tegen me: ‘ik denk aan je’ en gaf me een kus op mn voorhoofd waarna ik alleen maar kon denken dit zal wel weer iets van 18 uren worden... want weeën heb ik nog niet. 20 min later kwam de verloskundige weer naar boven om te kijken hoe t met me gaat, ze zei: ik ga weer even horen naar de hartslag dus pakte de doptone uit haar tas en flats! Mn hele vloer vies.. 🤣 Daar braken mn vliezen, ik moest zo lachen om Yannick die daar *bleuugh* *kokhalzend* stond. De kleine had in t vruchtwater gepoept wat volgens de verloskundige net erwtensoep was, en dus niet van een paar dagen maar eerder van al twee weken was. ‘Eigenlijk moeten we naar het ziekenhuis maar dat gaan we nooit meer halen. Yannick wil je twee emmers ophalen van beneden’ zei ze.

Yannick had nog geen stap op de trap gezet en ze riep weer ‘kom maar terug want t komt al!’ Tegen mij zei ze ga snel liggen want ik zie al haar. En na twee keer persen was ze geboren. De kraamzorg was er nog niet eens... En ik wist even niet welk gevoel nou t sterkste was, het is me allemaal wat te snel gegaan. Ik had niet ‘t magische gevoel ervaren wat ik heel sterk bij Fenna had, ik was natuurlijk hartstikke blij & dankbaar maar zat ook vol ongeloof en het moest allemaal nog even landen. Mijn moeder schrok zich ook kapot toen ze na 45 minuten al een foto kreeg van de kleine meid. En ook de verloskundige zei ‘zo dit maak ik niet vaak mee’ ik heb maar 1 keer kunnen toucheren. Ik kreeg nog een prik in mijn bovenbeen om de placenta geboren te laten worden, die 13 minuten na de kleine meid kwam. En volgens mij kwam toen de kraamzorg binnen ‘is ze al bevallen?!’ Ja haha zei de verloskundige. Ik ga nog even checken of je bent uitgescheurd en thank God that’s nothing.

Achteraf gezien, had de bevalling van mij wel langer mogen duren. Ik had bij Fenna zo veel meer pijn, maar ik kon ook precies merken wanneer ik een volgende fase in ging. En de ontlading en dat magische gevoel waren zo veel intenser, wel was ik deze keer veel relaxter doordat ik thuis was wat er misschien voor heeft gezorgd dat ik de echte weeën heb aangezien als voorweeën. Alleen heb ik nog een aantal dagen last van naweeën gehad omdat het allemaal zo snel ging. Ik bedoel 18 uur vs 45 minuten. Hoe verschillend een bevalling kan zijn van hetzelfde lichaam. Ik zou ‘t zo weer doen, vind Yannick ook leuk om te horen! 🤭