6 jaar geleden was ik hoogzwanger van ons zoontje. Juli 2015 kende hoge temperaturen, ik was verslaafd aan raketijsjes en mijn gezicht werd met de dag voller. Ik was er klaar mee en vond het prima dat hij zich eerder meldde dan de uitgerekende datum. Toen was ik me van 1 ding niet bewust….dat ik -zwanger- misschien nooit meer zou meemaken.

Woorden geven aan een onvervulde kinderwens

Weer een jaar verder...

Hoe zou het zijn, jij als grote broer?

Afgelopen zomer schreef ik dit gedicht. Ik had behoefte woorden te geven aan mijn gevoel. Wanneer kinderwens nummer 2 heel anders loopt dan verwacht...zo lastig. Toch rust op secundaire kinderloosheid een soort taboe. Voor een ieder die zich herkent, met een kinderwens en er steun uit haalt...daar deel ik het voor! Blijf vertrouwen❤️